Bir biri ile mecburi evlenen er ve arvad xeyli müddetdirki,evlidir,lakin övladları yoxdur,er xanımını çox sevir,lakin en ucqar kende ere gelen qadınınm könlü öz sevgilisindedir.Buna baxmayaraq er xanımını heçneye mecbur etmir ve xanımını delicesine sevir.Er tarlada ot biçmeye gederken xanım ere gelmeden önceki sevgilisi ile sözleşirki,sabax er yatanda qaçsınlar.Ve gün çıxmamış er yuxuda olarken xanımı sevgilisi ile sözleşdikleri yerde görüşür,ve yanına götürduyü bir dest paltarla qaçırlar.Eri durmamış qaçmağa başlıyan sevgililer 2 kendi ötür.Birden xanım dayanaraq ayağına neyinse batdığını deyir ,ayaqqabısını soyunan xanım gordüyü qarşısında çaşır ayaqqabının içinden bir miqdar pul ve mektub çıxır.Mektubda deyilir:
“Menim könlüm senin sevdiyin insanla qaçanda ac qalmağına razı olmadı,men seni ne olursa olsun çox sevdim,sene sevdiyinle uğurlar.Men senın meni sevmediyini bilib vicdan ezabı çekirdim her gün,senin sevgilinle görüşdüyünü ve qaçmaq istediyini ilk günden bilirdim.Bu arada ayağını uzun yol boyunca incitdiyim üçün ve ayaqqabına yerleşdirdiyim pulun az olduğuna göre üzr isteyirem.Geri dönme rahat rahat yolunu davam et ”