Qedim zamanlarda heyvanlar soyuqdan eziyyet çekirlermiş. Ölenlerin sayı-hesabı yox imiş. Ancaq en çox ölenler kirpiler imiş. Çünki onların başqa heyvanlar kimi qalın kürkleri yox imiş. Bir gün bu veziyyetden çıxış yolu tapmaq üçün kirpiler bir yere yığışırlar ve geceler bütün kirpilerin bir yere toplaşmalarını ve geceni bir yerde keçirmelerini qerara alırlar. Belelikle, kirpiler bir-birilerinin istisine qızınacaq ve donmaqdan xilas olacaqdılar.
İlk gece her şey yaxşı keçdi. Ancaq bu defe başqa bir problem var idi. Üşüyen kirpiler bir-birilerine çox yaxınlaşdıqları üçün tikanları ile bir-birilerini yaralayırdılar. İkinci gece kirpiler yaralanmasınlar deye bir-birilerinden uzaq dayanmağa başladılar. Ancaq bu defe de donmaqdan xilas ola bilmediler. Nehayet, her gece bir az yaxınlaşa-yaxınlaşa, bir az uzaqlaşa-uzaqlaşa bir-birilerini incitmeyecek qeder yaxın, ancaq bir-birilerini dondurmayacaq qeder uzaq dayanmağı öyrendiler�
Eslinde bizim de uzun tikanlarımız var. Ve onlar bezen faydalı, bezen de zererlidir.
Eger heç kimi yaxınımıza buraxmırıqsa, heç kimle ünsiyyet qurmaq istemirikse, onlar zererlidir. Hemişe insanlarla bir yerdeyikse, hemişe insanlarla ünsiyyetdeyikse, onlar faydalıdır. Halbuki biz de istesek, heyatın soyuqlarında bir-birimizi dondurmayacaq qeder uzaq, bir-birimizi incitmeyecek qeder yaxın ola bilerik. Eynile kirpiler kimi...
.
.caan yaziq kirPiler
»Sevgi Dünyası
»Oxu zalına keç