Vaxtile çox varlı bir adam vardı. O qeder varlı idi ki, malının ve pulunun hesabını bilmezdi. Yene de son derece xesis idi.

Günlerin bir günü qapısına bir kasıb geldi kömek üçün.
- Allah xetrine qarınımı doyurun, deyerek yalvardı. Merhemetsiz varlı:
- Redd ol qapımdan. İşleyib qazanmaq evezine dilenirsen, utanmırsanmı? Redd ol dedim...
Kasıb boynunu bükdü.
- Ne qeribedir. Men kasıb olduğum üçün üzümü buruşdururam, sen varlı olduğun halda gülmeyi, gözel söz söylemeyi unutmusan.
- Redd ol dedim, redd ol..
- Qürurlanma, ne kasıblıq, ne zenginlik ebedidir.. Bir gün bütün malını itirib kasıb ola bileceyini heç düşündünmü?
Merhemetsiz varlı tamamile esebileşdi. Xidmetçisine qışqırdı:
- Redd et bunu başımdan! Xidmetçi ezile-ezile kasıbı qovdu. Bir neçe il keçdi...

Merhemetsiz xesis varlının işleri pozuldu. Her şey ters getmeye başladı. Sanki qızılı tutsa kömür olurdu. Bütün pulu qısa müddet içinde erimiş, elinde ovucunda heç bir şey qalmamışdı.

Ve bir gün xidmetçisi qarşısında dayandı:
- Mene icaze ver,-dedi. Pulumu vere bilmediyin üçün yanında işleye bilmerem. Özüme başqa bir ev axtarıram.
Köhne varlı qışqıra-qışqıra xidmetçini qovdu. Xidmetçi getdi, merhemetli bir varlının yanında iş tapdı. Yeni müdiri çox yaxşı ürekli idi. Qapısına gelen her kasıbın qarnını doyurar, paltar verer, cibine de bir miqdar cibxercliyi qoyub duasını alar, ele göndererdi.

Bir gün yene qapısına bir kasıb geldi. Adam perişan halda idi. Günlerce yemek yemediyi ilk baxışda melum olurdu. Qapıdan elini uzatdı:
- Allahın razılığı üçün bir dilim çörek verin.
Yaxşı ürekli, merhemetli ve comerd varlı xidmetçisini çağırdı. Qapıdakı dilençini gösterib:
- Yemek ver,-deye emr etdi, küreyine paltar geydir, cibine cibxercliyi qoy...
Xidmetçi qapıdakı dilençiye yemek apardı. Amma üzünü görende heyret içinde qaldı. Varlıya teref qaçdı tengnefes:
- Bey,-deye danışdı, qapıdakı dilençi kimdir, bilirsinizmi?..
- Kimdir?..
- Menim köhne müdürüm! Yanından ayrıldığım xesis

[1] 2 >>