Qadının biri, comerd olduğu deyilen yaşlı bir müdrike gedib:
— Bu şeherde menden kasıb insan yoxdur!- deyer. Mene bir az kömek edersinizmi?
Müdrik adam, qadının qucağındakı körpenin bir ipeyi xatırladan yanaqlarını oxşayıb öpdükden sonra:
— Demeli kasıbsan!..- deye soruşar. Hem de çox kasıb… Amma qarşılıqsız kömek etmek, adetim deyil!.. Eger kömek isteyirsense, uşağının barmağını satmağın lazımdır...
Qadın, evvel deli olduğunu sanmış müdrikin. Daha sonra da, pis bir zarafat etdiyini… Amma adam ciddi görünürmüş. Qadına bir kise qızıl uzadıb:
— Ayaq barmağına da razıyam!- deyir. Onsuz da cerrah olduğumdan, ona ağrı hiss etdirmerem.
Qadın, bütün qanını donduran bu teklif üzerine qaçmağı düşünerken, adam:
— Yalnız dırnağını çıxarsam da olar!- deye davam etmiş. Bilirsen ki, zamanla yenisi çıxar.
Qadın, bu ruh xestesine daha çox döze bilmeyir ve qapını çırpıb uzaqlaşarken, adam onun arxasından:
-Nece bir kasıb olduğunu anlaya bilmedim!.. -deye qışqırmış. Qucağındakı xezinenin dırnaq qeder bir parçasını, bir kise altına deyişmirsen...
twk
Halal olsun cox menali ve heyratamiz yazidir. Coxu öyrenmelidir.
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç