qısqandım seni. Amma bezen yastığım, döşeyim oldu. Mezarının yanında saatlarla uzandım bezen... Qeribedir, qebirstanlıqla bağlı bütün qorxularım puç oldu, seninle birge öldü. Sen vardın orda çünki... Sen varsan deye qorxmadım ki heç neden...

Mene ağla dediler sen öldüyün gün, doyunca ağla... zamanla keçecek dediler. Amma keçmedi, keçmir. Eksine günden-günden daha da böyüyür bu içimdeki acı, tükedir meni. Bu acını yaşamadan nece yaşadım seni? Unutmaq istemirem axı ... Bir ömür boyu xatırlamaq isteyirem seni, bizi... Unutmaqdan o qeder çox qorxuram ki eslinde. Getdikce xatırlaya bilmirem üzünü, sesini... Unuduram artıq...
Ne olar, barı yuxularıma gel...

<< 1 [2]