Payız tebietin vurğunu idi ama tebiet onu sevmirdi.
Eslinde öz sevgisini qelbinde saxlayan payız göz yaşını buludlardan axıdıb,
qelbine yağdırardı. Yarpaqları saralıb yere xalı kimi salınardı.
Tökülen her yarpaq onun ümdleri idi ve indi hemin
yarpaqlar qezebli küleklerle reqs edib sonra ise yere çırpılırdı.
Belece zaman keçirdi ama heç ne ona sevgisini unutdura bilmirdi.
Tebiet sevgisine baharda qovuşur, payız ise ayrılıqdır.
Onun sevgisini tebiet duymadı ancaq indırımlı qezebini gördü...
Yeqin soruşacaqsız ki eger heç vaxt qovuşmayıblarsa onda nece ayrılıblar?
Ayrılıq tekce iki seven arasında olmur.
Bir nefer qarşılıqsız sevenin öz sevgisini terk etmesi ile de olur.
Belece payız hemişelik tebieti terk etdi.
Buna göre de payızın adı hem de Son Bahar qaldı.
Payız getdi ama o gedenden sonra göyden qar deneleri sepelendi.
Bunlar payızın donmuş göz yaşı olan beyaz qar deneleri idi.
Qar deneleri payızın ümüdleri olan saralmış yarpaqların üstünü örtdü.
Soyuq bir ayrılıq tebieti terk etdi...
.
BU MENIM HEYATIMDI.
»Sevgi Dünyası
»Oxu zalına keç