Susqunam.
Yorğunam…
Ve bir o qeder de üzgün.
Bir azca hava isteyirem çekem ruhumun ciyerlerine, lap azacıq hava.
Cennet havası kimi pak, temiz, duru, saf. Haradan tapsam? Kime getsem? Haraya qaçsam?
Göz qapaqlarımı ağır-ağır qaldırıb etrafıma nezer edirem. Tek deyilem.
İnsler bütün izdihamları ile etrafımdadırlar yene. Qarışqa kimi.
Here öz işinde, here öz fikrinde, here Öz dünyasında...
Kiminin özü derd, kiminin sözü.
Kimi söze hesret, kimi sükuta.
Kiminin dili lal, kiminin gözü.
Kiminin de qelbi parça-parça.
Yox, olmayacaq bilirem, onlardan bir kömek yoxdur mene.
Özüm, yalnız özüm çıxara bilerem ruhumu bu havasızlıqdan.
Belke qurtuldum bu toplumsal boğulmanın çenginden...
Qalxıram. Yeyin addımlarla uzaqlaşıram bu kütlenin izdihamından ve izdihamın ağır aurasından.
Ora… He, he ora getmeliyem. Mütleq, ele indi, bu deqiqe. Bu qeribe ve eziz aclığı toxumalarıma qeder hiss edirem.
Hemişe bele anlarımda meni maqnit kimi özüne çeken, qoynuna alan, ovudan, kiriden o yere.
Qaçmalıyam, vessalam!
Yoxsa…
Yoxsa heç özüm de bilmirem halım ne olar, ne ile biter bu sıxıntının sonu.
Belke de bilirem, lakin ağlıma, dilime getirmekden bele qorxur, çekinirem.
Addımlarıma qanad taxıram, qelbim kimi. Uçub tez çatmaq,
özümü dünyanın sarmaşıq qollarından xilas edib ötelere atmaq üçün.
Ahh... Lap az qalıb. İndice, indice bitecek hamısı. İndice qapadacam bütün sehneleri,
bitirecem filmleri. Qelbimi, beynimi, gözümü yalnız bir yere dikecem.
Yönümü teyin edib, qametimi doğrulduram. Ellerimi en qiymetlim olan,
itirmekden en çox qorxduğum servetimin - ağlımın, beynimin, başımın beraberine qaldırıb derin bir nefes alıram.
Ve “döyürem QAPINI”!
Çağırıram, bacardığım en xoş seslenişle, en içden, en derinden axan avazla çağırıram.
Dilimden qelbimde tesdiqini çoxdan etdiyim sözler axır:
Allahu Ekber, Allahu Ekber…
Cemi üç-dörd deqiqeye ordayam. Hesretinde olduğum, uçduğum, qaçdığım, yükseldiyim
secdede. Her şey, her şey arxadadır,
.
»Sevgi Dünyası
»Oxu zalına keç