İki qardaş atalarından qalan torpaqlarda taxıl ekirdiler. Qardaşlardan biri evli idi.Üstelk,ailesi de böyük idi. O biri qardaş ise evlenmemişdi. Onlar her gün axşama qeder ekinde işleyir,yığdıqları taxılı yarı bölürdüler.
Bir gün subay qardaş öz-özüne:

Qardaşımla taxılı yarı bölürük.Halbuki men tekem.Ele bir ...ehtiyacım yoxdur,-deye düşündü ve belelikle,her gece anbarından bir çuval taxıl götürüb gizlice evli qardaşının anbarına aparmağa başladı.Bu vaxt evli qardaş da:
Qardaşımla taxılı yarı bölürük.Halbuki men evliyem.Qocalanda ailem mene baxa biler.Onun ise heç kimi yoxdur,-deye düşündü ve belelikle,o da her gece anbarından bir çuval taxıl götürüb gizlice subay qardaşının anbarına aparmağa başladı.



Bu,bir neçe il bele davam etdi.Ancaq anbarlarından taxıl azalamırdı ki,azalmırdı.Ve bu,qardaşları çox düşündürdü.Bir gece iki qardaş yene bir-birilerinin anbarına gizlice taxıl aparanda yolda qarşılaşdılar.Artıq her şey üze çıxmışdı.Odur ki,çuvallarını yere qoydular ve...doyunca qucaqlaşdılar...

P.S. Heyatda en böyük xoşbextlik sevdiyine inanmaqdır...

__NeZaMeNiMiY__ [OFF] (26.06.2014 / 02:45)
.