Heyat qeribedir...Zerbeler müxtelif...Herden ard-arda zerbe alarken insan heç de teessüflenmir.Sanki oyreşibmiş kimi.Bezen göz yaşlarim süzülerken yanaqlarimdan tez silmeye başlayiram,gizledirem.Acı verir çünkü.İsti bir suymuş kimi yandirir.Herdense heç ağlamıram....Göz yaşlarım quruyubmuş kimi.Heyatda her bir insan ne yaşadığını en yaxşı özü bilir.Ne hiss etdiyini de.Dahileri bir-birine birleşdiren cehet "NE GÖRMELERİ" ,ferqleniren cehet ise "NE CÜR" görmeleridir.Her insan göre,hiss ede bilir.Mühüm olan ise neyi ne cür germeleri ve nece hiss etmeleridir.Bİr insanın derdi,acısı başqa bir kimse terefinden kişik görüle biler.Yalniz her kesin derdi özüne göre en acı veren,en böyükdür.Unutdum dese de insan heçneyi unutmur.Bağışlamır da...Çünkü men eleyem.İnsanla ünsiyyet qurarken onun mene qarşı bütün menfi ve müsbet emelleri gözümde canlanır.Hemin an nece hiss ediremse ele de ünsiyyet qururam.Çünkü kin saxlmamaq ikiüzlü olmaq demek deyil !Qurduğum xeyallar çox tez heyata keçir,tez de bezirem.Her istediyim olur ama nedense içimde daimi bir boşluq olur....Yalanlar...."NECESEN?" -"YAXŞIYAM" -En böyük yalan ! Üreyinde ağlayarken üzde yaxşıyam demek ne qeder dogrudur? Böyük yalanlar da ele kiçik yalanlarla başlamayir mi? Bir gün pis olduğunu gizleyersen.Sabah sevgini.Daha sonra ise peşmançılığını...Gün geler yalanlarına da inanarsan...Göz yaşların kimi onları da gizledersen.Saf mehebbet nağıl kimi görüner gözüne....Varlığına bele inanmazsan....Her sevirem sözünü duyduğunda qulaqlarini qapamaya çalışarsan.Bir yalan da duymaq istemeyersen.Maraqlıdır öz yalan dünyandan bezmirsen...? Her sevgiye yalan deyib qaçarken düşünmürsen mi,özüne yalan demeye başlayandan beri heçkese inanmırsan ...?

Fikirleriniz...