Mecnun Leylisine qovuşmadı, kim bilir, belke, bize ele gelir, belke, qovuşublar daha. Belke, qovuşub küsüşübler, belke o Leyli-Mecnun eşqinden peşman da olublar. Her sevmek bir qovuşmaqdır, her hicran bir vüsal. Her Mecnun öz Leylisine qovuşacaq, ha burda, ha ölümün o üzünde, buna şübhe elemirem, amma her vüsalda xeyir varmı, bunu bilmirem; her kes kimi sevmeyinden, niye sevmeyinden, nece sevmeyinden razıdırmı, bunu demeye bilgim, cesaretim, haqqım çatmır.
Qovuşsalar da, qovuşmasalar da, bir-birine sarılanlar, bir-birine sarıldığını zenn edenlerdir. Qovuşmaq sarılmaq ve ya sarılmaq hele gerçek anlamda qovuşmaq demek deyil ki. Bir-birine gerçek anlamda sarılanlar Haqqın kendirine sarılanlardır. Haqqın kendirine sarılanlar tekce Haqqın kendirine sarılmırlar, hem de bütün sevdiklerine, yeni Haqqın kendirine sarılanlara sarılırlar. Haqın kendirine sarılaraq Haqqın kendirine sarılmışa sarılmaq dünyada da, axiretde de birlikde olmaqdır. Amma kim ne deyir-desin, Haqqın kendirine sarılmaq bütün sevdiklerine sarılmaqdır, bütün sevdiklerine qovuşmaqdır.
Bendesine istemek qabiliyyetini veren Allah ya onun istediyini vermeyi isteyib, ya da bu istediyi ile bendesini imtahana çekir. Amma bende de emin olmalıdır ki, edeble isteyib, edebli isteyib, edebi isteyib, qovuşmamaq yoxdur.......Allahı sevmeyin meyvesi bendeni sevmekdir, bendeni sevmeyin varacağı menzil Allahı sevmekdir. Bendenin Allahı sevmesi Allahın bendeye en böyük lütfüdür. Uca Rebb hansı qelbe özünü sevdirirse, o qelbi cennet bağçasına çevirer.
Mecnun Leylisiz öldü, Ferhad Şirinsiz. Sen şahid ola bilersenmi ki, isteyen onların ruhu idi, nefsi deyildi? Nefsi ile isteyenler sevgisini libas kimi dünyada soyunub gedirler, ruhu ile sevenler o sevgini savab kimi özleri ile axirete aparırlar. Nefs — bedenin isteyi, ruh Allahın sirridir, mekanı da Cennet. Ruh istediyini özüne cennete yoldaş isteyer. Nefsin istediyini sevgi bilmek özünü aldatmaqdır. Nefsin isteyi küleyin alıb apardığı yelqovan kimidir, bir az sonra gözden

[1] 2 >>