itecek, gözden iten kimi de unudulacaq.
Yaşı sekseni ötmüş Memmedseid dede yönünü qibleye çevirib “Allahu Ekber” deyen kimi ömür-gün yoldaşı Zibeyde nene küreyinde hazır olur. Özleri de unudublar ki, bu menzere neçe illerdir belece davam edir, elli, altmış, altmış beş… Amma heç yorulmayıblar, heç usanmayıblar. Bir çeten oğul-uşaq böyüdübler, bir kend sayılacaq qeder neve-neticeleri var, amma her defe ilk sevgi kimi yanaşı durub qibleye yönelirler, her gün tezeterdiler, her gün teravetli, her gün şuxdular. Heresinin de öz canamazı var, illerden beri alın qoyulduğundan secde yerinin rengi seçilmez hala gelib, amma deyişmek, yenilemek istemirler, çünki o canamazlar illerin secde şahidleridir, birgeliyin, sedaqetin şahidleridir.
Allahın ipine sarılın!
Allahın rengine boyanın!

<< 1 [2]