Güneş yavaş yavaş qaranlığa buraxır özünü
Bütün quşlar, insanlar yavaş yavaş itir
Bir qaranlıq çökür ne olduğunu anlamadan
Qaranlığa hebs, olmuş her şey ortaya çıxır qaçmaq isteyercesine
Qaranlıqda bir işıqlıq axtarırlar
Göyde parlayan aya ulduza uçurlar
Seyre dalıram pivende dünyanı
Gedirem gedirem yollar bitmir
Qaranlıq yol vermir…
Uzaqdan çox uzaqdan gözel qoxusu gelir
Bilmediyim bir yolda eşitdiyim qoxuya gedirem
Qorxuram sanki her şey üstüme gelir
Gece yol vermir…
Gücsüz düşürem, ağlayıram

Dayanmaq istemirem...
Dayandığım an qaranlığın içine hebs olacağam
Yalvarıram tanrıya bu gün güneş erken doğulsun deye
Sanki dünyanın sonu gelir bu gece
Sanki güneş artıq doğulmayacaq…
Gözlerimi bağlayıb gözel qoxusunu içime çekdiyimde
Bir damla yaş gelir gözümden ve
Ağılıma gelir çemen gözlerin
Hıçqırıqlara boğularaq ağlayıram ve qaçıram
Bilmediyim yolda sene qaçıram
Gele bilmirem sene…
Hıçqırıqlara boğularaq ağlayır
Sonsuzluğa doğru düşerken yapışacaq bir budaq axtarıram
İçimden Allaha yalvarır
Son defe son bir defe görüm deyirem…
Qarşımda meydana çıxırsan birden
Amma toxuna bilmirem yaxınlaşa bilmirem sene
Elvida deyirsen gözleremin içine baxaraq
Sonra mende hebs oluram qaranlığa
Gece meni qaranlığa mehkum edir
Artıq güneş doğulmayacaq seherlerime
Ağlayıram heç dayanmadan
Ağlayıram amma güneş doğulmayacaq deye deyil
Ağlayıram seni bir daha göre bilmeyeceyem...Sesini eşide bilmeyeceyem deye.
Son elvidan zingildeyir qulaqlarımda
Tanrı ağrıyır mene ağrıyır yanan üreyime
Bir anda göyde bir ulduz oluram
Bir ses eşidirem ‘ artıq sevdiyini göre bileceksen '
Her gece seni izleyirem...
Göy yüzüne baxdığında meni görmeyin üçün daha çox parlayıram
Mene baxdığın an bir ulduz sürüşür sonsuzluğa
Şükr edirem Allaha
O gözel çemen gözlerini gördüyüm üçün
Artıq görmürsen meni unutmuşdur deyirsen içinden
Amma men her gece senin növbetini tuturam sevgilim...