Şen kompaniya-3 oğlan ve 3 qız Floridanın qızıl çimerliyine istirahete gedirdi. Onları mehriban güneş, isti qum, mavi su ve gözel sefa gözleyirdi. Onlar sevib sevilirdiler. Etrafdakılara xoş gülüş bexş edirdiler. İsteyirdiler ki, hamı onlar kimi xoşbext, sevincli olsun.
Avtobusda onlarla birlikde bir genc oğlan da gedirdi. O kederli halda sanki nedense sıxılırdı. Qızlardan biri onun yanında eyleşdi. Bu gencin adı Vanqo idi. Vanqo 4 il Nyu-york hebsxanasında olub, indi ise evine qayıdır. Bu genc qızı daha da teeccüblendirdi, bes ne üçün o bele kederlidir.
— Siz evlisiniz? — qız soruşdu.
Bu suala çox qeribe cavab geldi
— Bilmirem...
Qız teecüble soruşdu:
- bilmirsiniz?
Vanqo dedi:
— Bilirsiniz men hebsxanaya düşende heyat yoldaşıma mektub yazdım ve bildirdim ki, uzun müddet olmayacam. Eger ona meni gözlemek çetin olarsa, eger uşaqlar ne vaxtsa meni soruşmğa başlayarlarsa ve bu ona eziyyet verecekse… Ümumiyyetle eger o çetinliye döze bilmeyecekse, qoy temiz vicdanla meni unutsun. Men bunu başa düşerem. «Başqa insanla aile qur.- deye men ona yazdım-hetta bu haqda mene xeber vermeye de bilersen.»
— İndi siz eve gedirsiniz ve bilmirsiniz ki, sizi ne gözleyir?
— Beli- heyecanla Vanqo cavab verdi. — 1 hefte evvel mene bildirdiler ki, yaxşı davranışıma göre meni vaxtından evvel azad edirler. Men bu haqda ona yazdım. Menim şeherime yaxınlaşanda siz böyük palıd ağacı görecekiniz. Men ona yazdım ki, eger o meni hele de gözleyirse ve men hele de ona lazımamsa qoy o ağacın bir budağına sarı yaylıq bağlasın. Onda men avtobusdan düşüb eve qayıdacam. Yox eger o meni bir daha görmek istemirse qoy onda heç ne etmesin, onda men bir daha onunla qarşılaşmamağa çalışacam.
Artıq şehere çatmağa az qalırdı. Bütün sernişinler diqqetle yola baxırdılar. Avtobusda heyecan artırdı. Vanqo gözlerini yumdu. Artıq 10, daha sonra 5 km qalmışdı. Ve birden… Bütün sernişinler yerlerinden sıçrayıb qışqırmağa, oynamağa başladılar. Pencereden boylanan Vanqo teeccübden donub qalmışdı. Ağac sanki

[1] 2 >>