Eger istesen...

Bir gün qaranlıq gece seni darıxdırsa ,işıq istesen gözümün işığını iste, vererem! Men ki, sensiz heç ne görmürem. Belke kor olduğumu ondan sonra bilem.

Xatireler olar el ağacım, eger istesen...


Yalqızlıq bir gün seni üşütse, qorxma, üreyimi iste. Vererem üreyimi

oduyla, ateşiyle. Soyuyaram, payız yarpağı kimi quruyaram, ümidsiz-ümidsiz eserem.

Belke onda yalqızlığımla barışam....

Bir gün sakit heyatından yorulub sevinc, gülüş istesen-dayanmaram, yanına uçaram qanadlı quş kimi. Dodaqlarına tapşıraram bir ömrümün şelale sevincini. Sonra sakit axan çay kimi susaram. Keder külek kimi qanadlarımı sındırsa da ne qem, sen ki sevincimle qem bilmirsen. Bu mene besdir...


Mehebbet bağçasında bülbülü eşitmek istesen, telesme. Üreyimde mehebbetimin yanıqlı laylası var. Dodaqlarımda hezin-hezin sesi var. Bülbül eşitse ağlayar. Sene bağışlayaram mehebbetimin sesini.

Belke onda lal olam, kederli mahnılar oxumağı unudaram...

Bir gün insafa gelsen menden xatire iste. Sensiz keçen günlerimi kitab kimi vereqlesen halıma yanarsan. Bir gün öz edalet taxtına çıxıb meni heqiqet kimi çağırarsan. Bir insaflı gününde meni heyata qaytararsan, qüdretine inandırarsan, eger istesen...

Menden heyatımı iste, senindir. Yol ayrıcında telesib desmal isteme, onsuz da nemdir. Mene ölüm dile, ayrılmaq deme...

Bir gün mensiz qalacaqsan. Sensiz qalacağam demeye gelmir dilim!