Mene demişdin ha,meni niye sevirsen?
Men ise buna heç vaxt cavab tapa bilmeyecem demişdim.Amma... Cavabını tapdım.

Bir kepenek varmış. Baramasından yeni çıxan, heyata yeni gözlerini açmış bir kepenek. Zerif,ince,gözel bir kepenek qanadları inci denesi kimi tertemiz çiçek bağçası kimi rengareng.

Kepenek baramasından çıxdıqdan sonra heyata atılmış bir gündelikömürünü gezerek keçirmek üçün çiçeklere qonarmış,dağları,düzenlikleri keçmiş denizleri aşmış. Amma bir evin penceresine gelmiş.
Evden içeri baxdığında birde ne görse yaxşıdı? Bir işıq...
İşıq ele gözel ele temiz ki gözleri qamaşmış kepeneyin .
İşığa baxmış, daha sonra yanına getmek istemiş...
Pencereden tapdığı aralıqdan içeri girdi ve dayanmadan ışıga dogru döndü. Eslinde o işıq yalnız sade bir lampa idi amma o an kepenek üçün ele gözel görünürdü ki,bunu anlaya bilmemişdi.
Elece bütün gece döndü dayandı,xoşbext idi belke de bir günlük ömürünü yalnız o işığın yanında keçire bilerdi ve elede etdi.
Bütün gece reqs etdi işığın etrafında amma seher olurdu kepenek artıq yorulmuşdu ve yavaşca aşağı dogru düşdü cehd gösterdi havada qalmaq üçün amma bacara bilmedi ve yere çaxıldı.
Yorulmuşdu üreyi süretle atırdı qalmaq istedi amma qanadlarında güc qalmamışdı elden düşmüşdü,ölürdü...
Amma son bir seyle yükseldi. İşığa yaxınlaşdı ve yere düşdü.
Gözlerini yumdu 1 günlük heyatı bitmişdi belke de boşa xerclemişdi bir işıq uğruna amma olsun o ele dusunmurdu.
Xoşbext idi en esası xoşbext öldü.

İndi bunu sene söylemeyimin sebebi 1 günlük,bir aylıq, bir illik deyil bütün heyatım boyu bağlandığım ve çoox sevdiyim, sonuna kimi de seveceyim insansan... Sen de bu aciz kepeneyi incitme, meni işıqsız buraxma... Kepenek kimi kiçik üreyimde olsa,içinde çoooox böyük SEVGİMİZ var...