Göresen bu sevgi mene neyin hesabını ödedi…
Heyatıma gireceyin gün gedeceyini bilirdimmi?
Ona göremi sevdim?…
Seni sevmeyi men istedim?...
yoxsa sen özünü sevdirmeyi bilirdin?…
sevgi iki neferlikdir ezizim…men hemişe bu sevgini tek başıma yaşadım…
sen getdin men gözledim…nağıl kimiydin bir var idin bir yox…
meni hemişe uçurumun kenarına aparıb berk-berk qucaqlayardın…sonra aşağı buraxardın.Az qalırdım ki, düşüm,yene möhkem qucaqlayardın…ağlımı apardın…yalanlarla aldatdın meni…

Her yalanın dözülmez oldu…hemişe bağışladım…qürurumu senin üçün satdım…
Niye seni hemişe sevdim? …
niye hemişe pisliklerini görmemezlikden geldim?…
Niye bu sevgini doyunca yaşamağa fürset vermedin?
En deyerlim idin menim …qıymadığım…mendeki, tek adın sevgi olub…amma yordun meni ezizim…
Mehv olmuş bir sevgidir bu…
sevgi artıq yoxdur amma daha sonra ferqine vardım ki, içimdeki sen hele de yaşayırsan.…

ve senin mene etdiyin kimi etdim men de…üreyimdeki uçurumun kenarına götürdüm seni…ilk önce möhkem sarıldım sene…ve sonra tutmamaq qerarına alıb seni buraxdım elimden…
sen elimden çıxarken çox sakit şekilde düşdüyünü seyr etdim…
Senin verdiyin acıların intiqamı idi....
bunu da yalanlarının arasında yüklemişdin belke de…
ve men senden başqa heç bir şeyi görmeyen gözlerimle hiss etmişdim…

Böyüdüm senden sonra…addımlarım sertleşdi…ağlım qelbime söz keçirtmeyi öyrendi…
Bedenim ruhuma daha da möhkem sarılmağa başladı…gözlerim cüzi bir xırdalıqlarıda görürdü artıq…
çetin oldu,amma sesin qulaqlarımdan tamam silindi,başqa sesleri eşide bilirem artıq…
bir tek ellerim öyreşmedi sensizliye…boşluğa bele toxunmadım senden sonra…
bir tek onlara söz keçire bilmedim…Hansı heyatda var olursan ol…
amma artıq heç kime ezab verme sevgilim…ilk önce özüne bağlayıb,sonra nağıllara qarışma…
unutma!!..dünya sene aid deyil…
buraxdığın acıların qarşılıqlı cavabını veren mütleq tapılacaqdır..!!