Dünen yene coşmuşdum.İncidirdi acı xatirelerin.
Götürdüm bütün şekillerini bir-bir baxdım.
Her baxdıqca onu canlı film kimi gözümün önünden keçirdim.


Düşündüm ne günler yaşamışıq biz.Ele günler ki, bir serial qeder deyeri var.
Hirsli idim sene.Nece elin gelirdi illerce çekdiyimiz bu sehneni mehv etmeye.
Bu sehneler artıq film lentlerinde deyil,xatirelerde idi.


Esebi boğa bilmedim.Yandırdım şekillerini...hamısını bir-bir,tek-tek,baxa-baxa,göz yaşı axıda-axıda.
Sonra uzun sessizliye daldım.Bilmedim ne etdiyimi.Şeytana uymuşdum yandırmışdım şekillerini.


Daha sene nece baxacaqdım men.Kaş ki yandırmasaydım da.Cırıb atsaydım.
Heç olmasa sonra onları bir araya getirerdim ve ya en azından şeklinden cırılmış göz hissesini saxlayardım, ona doya-doya baxardim


Gec idi artıq her şey bitmişdi.
Sen meni yandırdın...Mense şeklini!

varmı yandırdığınız biri?