bildirdi. Hiss edirdim ki, az önce qelbimde olan nifret damcıları yağışın torpağı yağıb temizlediyi kimi menimde qelbimden silinmişdi. Unutdum olub keçenleri...
Bir anlıq söhbetden sonra onu eslinde kederli bir heyat çekdiyini hiss etdim. Üzgün idi...
Danışdı her şeyi mene. Axı o menimle herzaman herşeyini bölüşe bilirdi. Gülmeli idi, amma bezen hetda psixoloq kimi görerdi meni.
Bilmirdim az önce deniz kenarında düşüncelerim belke ele bu insanın üreyinin dolu olmasına göre idimi?Sesimi eşitdiyi üçün nece sevindiyini gizlede bilmirdi. Meni ise sevindiren onun heyatında kiminse olmağını bilmek idi. Axı mene göre esl sevgi sevdiyinin kimle olmasından asılı olmayaraq onun hoşbext olmasını bilmekdir. Menim zengim onu denizde batarken son anında kiminse imdadına yetişerek xilas etmeyine benzeyirdi. Rahat idim,artıq o hissleri unutmuşdum. O gece çox düşündüm...
Sağollaşıb telefonu söndürende içimde qeribe bir hoşagelen rahatlıq hiss etdim.Bayaqdan gözümde ucuzlaşan bu qısa ve her an kölgemiz kimi bizi izleyen ölümlü heyat meni düşündürmürdü. Sadece haçansa meni üzen bir insnaın haqqında ne qeder pis dnaışmışamsa onun hallalıqın almışdım... Bu belkede menim o dünya üçün sorğu sualımın yüngülleşmesi idi. Men onu bağışladım,o meni. Allah bağışlasın bizi taki.
Ele indi küsülü olub danışmaq istediyiniz insanlardan hallalıq alın,belkede üzdüyünüz qelblerin könlünü almaq üçün bugün sonuncu şansınızdır. Sizi sevenleri incitmeyin, belke de birdaha bundan sorna onları incitmek ve ya üzr istemek üçün tapa bilmeyeceksiniz.
Bağışlayın, bağışlanmağınızı dileyin... Biz kimik ki? Allah bağışlayandır.

<< 1 [2]