Iller önce kiçik yaşlarımda her kes kimi mende şokoladı çox sevirdim, hetta o qeder çox ki, bir gün çoxlu pulum olsa özüme o qeder şokolad alacağam ki, soyuducunu, dolabımı, her yerleri açanda şokolad olsun orda.

İller keçdi şokolad sevgisi ölmedi, işleyenden sonra her gün özüme müxtelif şokoladlar aldım yedim. Meşqe getdikden sonra mecbur olaraq şokolad yemeyide dayandırdım...

Ayda 1-2 defe kimese qonaq gedende süfrede varsa o zaman götürüb yedim ve belece şokolad hevesimi öldürürdüm... ama içimde ki, şokolad sevgisini öldüre bilmedim...


Gözel bir gün idi... Onunla smsleşe-smsleşe maşın sürüdüm... fikrim yolda deyildi...ele hey telefonumun növbeti defe işiğının yanmasını gözleyirdim, ondan yeni gelen mesajı oxuyum...


Bir marketin önünde dayandım. Baxdım önüne gözel bir şokoladın reklamını vurublar... canım çek di, dözmedim... Bu gün özel bir gün olsun dedim ve markete girib elimi atdım ne şokoladlar varsa onlara...yığdım bir yere aldım hamısını.
Eve gelib tezece ilk şokoladımı dişlemişdim ki, ondan bir sms geldi... O qeder gözel sms idiki, hevesle dişlediyim şokoladı bele unutmuşdum...


Ele her şeyde bu sms -den sonra başladı...

İlk şokoladı dişledim onu düşündüm, ikincini dişledim onu düşündüm, 3,4,5,6 ve belece bütün şokoladları dişledim qalan hissesini ise yeniden öz kağızına büküb bir yere topladım...
Sonrada bir yazı yazıb hemin şokoladların üzerine qoyub ONA gönderdim....


Kağıza bunu yazmışdım: Hamısını dişledim, amma senden şirinini tapmadım...:)
Üstünden 2 gün keçmişdi o mene en sevdiyim “Gece-Gündüz” tortunu göndermişdi...

Üzerinde bir kağız vardı ve orda bele bir yazı: "Geceler xeyalınla, gündüzler varlığınla yaşayram..."