1 “Qadın ve ya kişi öz cırnaqlarını mehebbet ve nevazişle işe salaraq böyük hezz bexş ede biler. Er üçün de, arvad üçün de dırnaqlardan ustalıqla istifade etmekden gözel heç ne yoxdur”.

Eşq ve ehtiras haqqında qedim telimatdan

Ehtirasın çılğın tezahürlerinden sonra kişinin, yaxud qadının bedeninde öpüş, hetta dırnaq ve diş izleri qalıbsa, onlara mehebbet nişaneleri deyilir.

Qedim dövrün mehebbet kitablarında “eşq nişanelerine” xüsusi diqqet yetirilir ve hetta teref-müqabilin ellerinde, boynunda, döşlerinde, qarında ve ombalarında bu cür nişaneizler qoymaq tövsiyye edilir. İlk görüş zamanı, ayrılıq deminde, sefere yola düşerken, seferden qayıdarken, küsüşmeden sonra barışarken ve nehayet qadın cuşa geler ken, iki cins arasında, bu cür nişanelerin “deyiş-düyüşü‘ baş verir.

Bunu ona göre edirler ki, insan öz keçmişini, öz tekrarsız sevgi meqamlarını unuda bilmesin. Axı bele “yaddaş” ömürlük öz izini qoyur. Hetta qocalıq deminde de yarı pozulmuş bu nişaneler öten günleri, keçmiş ehtiras anlarını insanın yadına salır.

Etrafdakı adamlar kişinin, yaxud qadının bedeninde “eşq nişaneleri“ni gördükde, bu, ister-istemez onların seks tecrübesi haqqında assosiasiya yaradır ve onlar instinktiv olaraq lazımi seksual dalğaya tuşlanırlar.

Boynunda, çiyninde ve ya sinesinde “eşq nişaneleri” olan genc qadınlar maqnit kimi kişileri özlerine cezb edirler. Bedeninde dırnaq ve diş izleri olan kişiler barede de hemin sözleri demek olar. Bu cür “damğalı” kişilere qadınlar xüsusi maraq gösterirler.

Qedim Hind telimine göre cırmaq izleri vasitesi ile teref-müqabilin bedeninin konkret yerlerine cinsi enerjini göndermek olar. Erogen zonaları, sıxma nöqtelerinin ve akupunktura meridianları stimullaşdırmaq ve bununla da enerjinin azad olunmasına ve dövranına kömek etmek üçün dırnaqlardan şüurlu suretde istifade edile biler.

Qedim Hindistanda bezen dırnaqlara ele şekil verirdiler ki, sevgi oyunu zamanı bunları teyinat üzre deqiq tetbiq etmek mümkün olsun. Bele hesab

[1] 2 >>