Heyatda heç bir zaman kimseye güvenmedim.....çünki bunu heyat bele istedi...(yeqinki çoxlarınız razlaşarsız menimle)...her zaman meni başa düşe bilecek birinin olmasını istedim...amma heyatdı...biz insanlar çox şey isteye bilerik amma heyatdan ne gözlersen....heyat sene neleri bexş eder...bunu yaşadıqca görürük....
Günün birinde sen çıxdın qarşıma....Sanki Allah sesimi eşitmişdi....ilk evveller her zaman özüm üçün arzuladığım birini tapdığımı düşünürdüm ve sevinirdim....sanki yuxuda idim heç oyanmaq istemirdim...ele bilirdim oyansam her şey itecek.....her zaman sene sözaltı “hemişe bele qal ne olar heç deyişme” deyerdim...belke de sen bu sözlerimi anlamırdın,ya da sene gülmeli gelirdi bilmirem....amma düz bilmişem anlamayaraqdan “yox heç vaxt deyişmerem... sen istediyin kimi qalacağam” deyerdin....Söz verdin deyişmeyeceyine....yene de meni öz yuxularıma qerq etdin....ele bir yuxuya ki heyatım boyu yatsam da o yuxuya bir de qerq olmaram....Senin üçün her şeyden yox çox şeyden keçmeye hazır idim...amma çox heyif sen bunu bile bilmedin...günbegün meni yuxulara qerq edirdin şirin yalanlarınla.....
Bezen mene göre çox şey edirdin ve bele etmeyin seni gözümde daha da ucaldırdı....Meger içinde yalan dolu bir dünyan var imiş....vicdanın nece yol verdi üzüme gülerek içinde yalan dolu bir dünya qurmağa.....(indi başa düşürem...onsuz da senin vicdanın olmadıki)....Kim bilir belkede kenardan sene gülünc görünmüşem yalanlarına inandırdığın üçün.....Amma unutmaki her kes ne edirse gec ya tez qarısına çıxır....
Ve indi qayıtmısan...”her şeyi yeniden başlayaq” deyirsen....Amma men o men deyilem ki senin içinde yaşatdığın yalan dolu dünyanı özüme doğru dünya hesab edib yeniden aldanım....Artıq sen menim üçün heç kimsen....Sene olan duyğularımı içinde yaşatdığın yalan dünyanla birge dağıtdın.....
Yolun açıq olsun...!