Bu gece yene yuxumda gördüm seni...Sakit, sessiz ele hey baxırdın...elimi uzatdım elim çatmadı,seslendim sesim yetmedi...niye bu qeder uzaqsan mene? Heç olmasa yuxumda yaxın olaydın...Ne etmişdim sene? Her zaman yanımdayken bele uzaq oldun mene...neyimi sevmişdin axı...elbette cavab vere bilmirsen,bilmezsen de...çünki günahkarsan....her zaman günahlarını bağışladım...”Bağışlamaq böyüklükdür,teki Allah bağışlasın” deyib keçdim günahlarının üstünden...Amma heç vaxt düşünmedin ki men de bir insanam üreyim daş deyil...Eksine her defe men bağışladıqca,günahlarının üstünden keçdikce sen günahlarınla yerimeye davam etdin...Ne olaydı meni birce defe anlaya bileydin...Axı men bu cür sevgiye layiq biri deyildim....Senin xeyanetine bele göz yumacaq qeder adi deyilem men...Hemişe sene “her ne günahın olsa keçerem,bağışlayaram birce xeyanetinden başqa” deyirdim.Demek ki sen bu sözümü adi bir söz kimi başa düşmüsen.İndi yeqinki o sözün heyata keçdiyinin şahidisen ve bilirem ki çox ezab çekirsen...Amma heç bir menası yoxdu.Sonrakı peşmançılıq fayda vermez deyibler.
İndi hansı üzle qarşıma çıxırsan “bağışla” deyirsen.Men ikinci defe alçalmaq istemirem.Seni çox sevdim,sevirem de amma bu o demek deyil ki senin xeyanetini de bağışlayaram.Onsuz seni bağışlasam da sene olan evvelki hisslerimden eser-elamet yoxdu.İlk evveller sene qarşı olan hisslerim indi sene xeyanetini bağışlamaq üçün mübarize aparır amma olmur,bacarmıram.Bağışlıya bilmirem...Seni nece sevdim men,nece yükseklerde tutdum...Çox heyif deymezmiş...Artıq istesemde,istemesemde seni seve-seve unutmalıyam...
Bilirem bu gece sende meni yuxunda görmüsen.Çünki üreklerimiz hemişe bir olub.Sanki bir ürek iki beden idik.Son defe seni görüşe çağırdım sözlerimi deyim deye.Dolmuş gözlerinle baxışın helede ağlımdadır.Elacın olsaydı berk berk tutub saxlıyardın meni getmiyim deye.Amma qalmağımında bir menası olmazdı çünki dediyim kimi sene olan hisslerim artıq nifretle doludu bu özümden asılı bir şey deyil...Seni yalnız bir şertle

[1] 2 >>