Heç baxmayın, fikir vermeyin yazdığım yazılara hopmuş hüzne...
Her şeye baxmayaraq, şanslı ve xoşbext biriyem men
Amma Çox yandı,çaresiz oldu üreyim, baxdığım her yerde sevdiklerimin, deyer verdiklerimin üzünü gösterdi mene sevgi...Hesret ve hesret...
Parıldayan ulduzlarla dolu idi menim semam...Sadece zülmet bir qaranlıq buraxdı üreyimde itirdiklerim...Bir daha esla doldura bilmedim onların yerini...
Heç kimden ferqli deyildi başımdan gelib keçenler...Her kes qeder ağladım, her kes qeder yandım. .
Yağışda islanmadan torpaq yaşıllaşmaz axı...
Baxmayın yazılarıma hopmuş hüzne...
Eslinde xoşbext bir uşaqdım men..Xoşbext ve şen bir ailenin sevgisiyle böyümüşdüm…
Hayat hemişe verirdi amma alacağı günleri de heç düşüne bilmemişdim.
Hayatımdan gedenlere hirslenmirem, öyretdikleri her şey üçün minnetdaram...Bir zamanlar çox güldüyüm üçün idi yola salarken axıtdığım göz yaşlarım... Paylaşdıqlarım qeder qiymetli idiler...
Paylaşa bilmeyeceklerimin adı idi hesretdir...
Çirk tutsa da, kin tutmaz üreyim...
Baxmayın, yazılarıma hopmuş hüzne....
Şanslı biriyem men eslinde...Mükemmel bir ana ve ata, mehriban bacım,qardaşımla. ..Hem böyük, hem de çox xoşbextdir ailem...
Böyük pehlevan kimi bir heyatın qarşısında asan-asan yere gelmez küreyim, ne etse etsin asan imtina etmerem bu heyatdan..
Az şeydirmi, biteceyini bildiyin bir heyatı son nefese qeder paylaşmağa hazır olmaq...Ve baş eymemek ölüme, sonsuza qeder, sevib xatırlayaraq...
Baxmayın kederlenib bele incilmelerime. ..Yağmur yağar torpaq iy vererem, güneş açar çiçek kimi gülümseyerem...
Yalnız, güneşli günlerde qelem almaz eline bu ürek...