Tek yaşamağı da bilmeliyik.
Yene de ele bir an gelir ki,sığa bilmez olarsan qelibine bax o zaman tek ürek ola bileceyin bir dost axtararsan.
Yorğunsansa hele;sığına bileceyin bir dost isteyersen.
Yelkenlerimi endirdim indi,tenhalığına eksimi saldım.
Özümü gördüm derin sularında...
Dostluğun güneş olub ehate etdi meni çox uzaqlardan...
Mena olmalıydım heyata...
Mena vermeliydim baxışlarıma ve ritim elave etmeliydim addımlarıma...
Getdiyim yollar menden iz daşımalı idi.
Meni men olaraq yazmalı idi keçmiş,sile bilmediyimiz sehifelerine...
Her quru qışın içinde baharlar tapmalıydıq yaşamağıçın...
Ağ ağ çiçeklenib de,lopa-lopa yağmalıydıq çılpaq ağaclara...
Güller ekmeliydik könülümüzdeki bağçalara...
Könülümüze sığdırmalıydıq kainatı ve bütün yaradılmışları.
Ve o kainatın memarı olmalıydıq,uca memarın bize verdiyi o hisslerle yeniden
yaratmalı idik...
İçimizdeki bütün menalar kainatda madde olmalı idi.
Meselen;quşun qanadları,heyata doğru getmeyi öyrenen bir körpenin ayaqları,yaşı xeyli irelilemiş bir nenenin yüzündeki bütün qırışlar,yaxud bir işçinin döyenek tutmuş elleri...
Sevgi şekillenmeli idi belece...
Seni sevirem deye qışqırmalıydıq heyata ve gözellik vermeli idi, eyni semimilikle,sonsuza qeder...
Ümidlerimiz bütün qorxuların önüne bend olmalı idi...
Beli, indi yaşadıqlarımdan öyrendiyim bir şeyler var:
Getdiyini ferq ede bildiyinde,baxdığını göre bildiyinde,gülüşünle insanları üreyindeki kainata hebs ede bildiyinde yaşadığını anlarsan.
Ve sevgidirse heyat felsefen,sevdiyin müddetce yaşayarsan...
Üçüncü ölçüden xilas olduğun an ebedileşersen.
Bir damlayken derin bir derya olub çıxarsan.
İndi mene uzaqlardan uzatdığın ellerinle ellerimi birleşdirirem.
Yaşadığımız laqeyd dünyada dostluğun menim üçün çox ehemiyyetlidir.

VE SEN MENİM ÜÇÜN ÇOX QİYMETLİSEN...

_LaVaNtA_ [OFF] (18.09.2011 / 00:32)
kalbim