Yoxluğunun verdiyi boşluqlar qanayır yaralarıma, derman olmağını isteyirem. Üreyimde açdığın o böyük boşluğu, varlığınla ovutmağını isteyirem...
Heyatın merhemetsiz olduğunu ve kimsenin gözünün yaşına baxmadığı söyleyer. Heyat merhemetsiz! Heyat çox ağır! Heyat çetindir deyerek özümüzü ovudarıq.
Heyatı bu qeder merhemetsiz ve çetin eden eslinde bizik ve bu gerçeyi bildiyimiz halda özümüze etiraf ede bilmerik.
Özümüzle ve içimizin bize yöneltdiyi suallarla üzleşmekden hemişe qorxarıq.
Buna cesaret etmerik. Eslinde bize heyat deye teqdim edilmiş nemet olduğu yerde dayanar.
Bizde etrafında dönüb durmaqla vezifeliyik ve dönerken bir çox insan ile qarşılaşarıq.
Onlarla özümüzü müqayise ederik ve müqayise ederken de bezen ümidsizliye düşerik qarşımızdakına baxaraq ya da ehvalımız yerine geler, daha da süretlenerik.
Amma bu yorucu marafon bir gün sona çatacaq unutduğumuz qisim budur. Bizler marafonun bir gün biteceyini qebul ederek bize badalaq gelmek isteyenlere qulaqlarımızı tıxamalıyıq.
Tıxamayanda günahı marafonun hakimi olan HEYATa yüklerik .Eslinde her kese qulaqlarımızı tıxayıb o finişe ilk çatıb sevinci düşünerek , şükr ederek qarşılaşdığımız insanlara da çox güvenmeyerek davam etmeyi her vaxt unudarıq nedense...
Daima gülümsemek, pisleri görmemek üçün çalışmalıyıq, çünki bizi pis edir. Mehv edir. Yalnız yaxşıları görüb heyata daima "he" demek bizi xoşbextliye aparır..
niye?)
))
»Sevgi Dünyası
»Oxu zalına keç