Uşaq iken ne qeder çox qaçardım...Heqiqeten çox xoşbextdim... Her uşaq kimi menim oyuncaqlarım, menim maşınlarım, menim paltarlarım... Her şey ''menim'' deyerdim... Bir men sahib idim sanki her kesden evvel her şeye...
Heyatdan, yaşananlardan xebersiz öz kiçik dünyamda qaçardım dörd bir terefe, oyunlar oynayardım günlerle... Yıxılardım herden, anam elimden tutardı sonra qalxardım..
Yaralanardım... Ağrıyardı canım, çox ağrıyardı,ağlayardım... Yene o günlerden biriydi...
Mende izi qalacaq olan yaranın, imzasının atıldığı gün...
Böyük bir velosiped yarası... Ayağımda hem de... Çox incittmişdi meni çox...
Susmaq bilmedim, bilmedim... Susmadı diller, susmadı ''ana ana!'' deyen dodaqlar, qurumadı zeytun gözlerdeki yaşlar... ''Keçecekmi bu ağrı, keçecekmi bu yara?'' deye soruşdum anama gözlerimde yaş ile... ''Yaradı elbette ağrıyacaq ve keçecek ağrısı... Amma izi qalacaq'' dedi.. Susdum... İçimi çeke çeke susdum... Dodaqlarımı büzüşdürdüm, sanki kiçik amma böyük bir adam kimi düşündüm... ''Ağrısı keçecek amma izi qalacaqmış yaramın..'' deye düşünürdüm daxilen... Uşaq dünyamda anamın söylediyi bu sözü iller sonra eyni o ilk gün ki tesiriyle, qulaqlarımda zingildeyeceyini texmin ede bilmezdim... Niye?Niye?... Çünki, kiçikken men anama aşiqdim, indi ise ona aşiq oldum...
Yaralandım, ağrıdı canım... Qanadı dayanmadan... Velosiped yarasından beter idi... Yandırırdı meni, yanırdım... Öz-özüme ''Hansı yara daha çox ağrıtdı meni? deyirdim... ''Axx'' dedim ''axx''... Ana sen haqlıymışsan... Yaranın ağrısı keçer amma izi qalarmış...
Meger böyümekle men kiçikliyimi tekrar yaşamışım... Uşaqlıq yaramın izlerini daşımış, indi de eşq yaralarımı elave etmişim üzerine... Meger ''Eşq'' deyilen üç herflik duyğu velosiped yarasından daha çox yandırarmış adamı... Ağrısı keçer amma izi qalarmış...

_Miwkam_ [OFF] (27.01.2011 / 18:07)
Agrisi kecer izi qalarmiw..ogrudanda yara kimi izi qalir ewqin.Esl sevgi unudulmur.Zaman kimi seninle beraber addimliyir.