Qısqanclıq en saf ve temiz hisslerin qenimidir. Bu sözleri hele bizim eramızın 30-cu illerinde dahi Ovidiy dile getirib.

Lakin tarixin bütün dövrlerinde,

adi insanlardan tutmuş dahilere qeder mehebbetin acı zeheri - qısqanclıq haqqında düşünceler söyleyenler olub.

Meselen, Aleksandr Düma -ata hesab edir di ki, yalnız qısqanclıq mehebbetin gücünü eks etdiren göstericidir.

Andre Morua emin idi ki, qısqanclıq insanları bir-birine bağlayır,

Filosof Jordano Bruno ise qısqanclığı mehebbeti mehv eden bir qüvve kimi geleme verirdi.

Bes qısqanclıq nedir? Biz bu qüsuru özümüzde aşkar etdikde ne etmeliyik?

Qısqanclıq heddini aşanda, yeni patologiya halını alanda,

bu hissi artıq Piza universitetinde öyrenmeye başlayırlar.

Universitetin dosenti Kyar Simonelli deyir:”Qısqanclığın yaş heddi, cins ferqi olmur.

Bu hiss insanda sevdiyi insanı itirmek tehlükesi qarşısında yaranır.

Qısqanclıq bu ve ya diger insanın ferqli xüsusiyyetlerine yönelmiş paxıllıq hisslerinden ferqlenir”.

Nesihetimiz ise bele olacaq: qısqanclıq, elbette ki, esl mehebbetin göstericisidir.

Lakin qısqanclıq hemçinin eqoizmin de bariz göstericisidir.

Sevgilimizi qısqanmaq da olar, onun üçün darıxmaq da – insanı qul etmek mümkün deyil.

Tarix gösterir ki, zor, güc hemişe facie ile bitir.

Bele ki, sevin, qısqanın, küsüb-barışın, lakin yaxşı olar kı, hisslerini nezaretde saxlayasınız,

ani düşüncelere uymayasınız, qısqanclığın gözü, deyirler, kor olur. Qelbinizde birden,

sebebsiz yaranmış qısqanclıq hissini ise açıq ve saf hisslerle üsteleyin.

Neticesi – sevgi ile dolu heyat olacaq.
-
Heç qısqandınızmı heyatınızda?