Bir yoxmuşam kimi reftar etme mene... senden evvel de yaşayırdım, senden sonra da heyata davam edecem... elbette ömürlükdür sevgiden gözlentim, bu da alınmırsa, dadmağı da sevirem...

İlk defe görmedim meşeni, denizi... sende olan o soyuqluğu, her anında hiss etdirdin bu yoxluğunu...
Sendenmi öyrendim ürekli olmağı...? Her anında kömeye ehtiyacı olanlara el tutmağı,yardım etmeyi...

Senden evvel öyrendi üreyim sevmeyi... Acıyı, xeyaneti, sevgini, dostluğu... Sen ise mene gedişinden qalan xatireleri unutmağı öyredirsen,amma yoxxx...heç bunu da bacarmırsan...

Sahile çırpınan dalğaları üreyimde yaratmağı öyretdin...susmağı, dalğalara sessizce seyr etmeyi öyretdin...
Artıq men rahatlıq axtarışındayam, inan daha yorulmuşam... 2 gün evvel yene rahatlığımı pozmağa cehd etdin, amma yox daha bacarmazsan... Getmeyi sen, terk edilmeyi ise men seçdim...

Getdin, bes ne oldu...? İtiren sen, qazanan ise men oldum... Geri dönüşüne cehd, senin itirdiyini gösterdi...yox artıq gecdir, hem de çox gecdir...artıq neye ise cehd gösterme, bacarmazsan...
Unudacağımı düşünme, buna emin ol... çünki unutmuşdum, amma sen rahatlığıma fırtına qatmasaydın... Geri dönmekle özünün acizliyini gösterdin,meğlub oldun...

Bilirem, bu yazını indi oxuyursan... inanıram ki, bir de sehvlerine sehv qatıb geri dönmek üçün cehd etmiyeceksen...

ARTIQ MEN SENSİZLİYE ÖYREŞMİŞEM, HEÇ OLMASA BUNU MENE ÇOX GÖRME...