YANİ OLMUYOR

YANİ OLMUYOR
İlk günlerimi hatırlıyorum. Seninle birlikte. O zamanlar üniversite hayatım devam etmekteydi.
2.senemdi. Buna kader mi denilir? Seni tanımak!
Bu kader mi? Yoksa gerçeğin kendisimi?
Seni ilk tanıdığımdan itibaren, hep internete koşardım. Çocuklar gibi. Belki tekrar denk gelebilir de konuşabiliriz diye. Tek iletişimimiz. Seni tanımamdaki tek araç.
Çoğaldı git gide
sana olan hislerim
İlk konuşmalarımız.
hepside çok hoştu.
Şarkılarda buldum sensiz geçen günlerimin senliğini.
UZAĞIZ.
evet çok hem de.
bizi bitirenin, beni kahredenin maalesef uzaklık olduğunu biliyorum.
isyancı değilim. Ama isyan ediyorum.
Yaz kokuları çok güzeldir
insan istemese de içi bir hoş olur.
Sen benim her gün ayrı bir yazımdın.
Ellerini tutmak istedim.
seninle olmayı, seninle sevişmeyi.
istedim çünkü
ebediyen sana teslim olmak
senin olmak istedim
Kışın ortasında yaz kokusu duyardım
o koku senin bana verdiğin mutluluktu sadece.
Ama olmuyor
yani olmuyor
istesem de kimseler gelmiyor.
aramızdaki bu mesafenin gözü kör olsun.
ben seni uzaklığınla sevdim.
yanında olmanın duygusunu ise yazacak kelime bulamıyorum
her şeye rağmen hayallerim vardı.
sen ve ben.
birlikte yürümemiz
bir güneşin batışında sana sarılarak kollarında uyumak istedim
usulcana
ama olmuyor.
olmadığını bile, bile hayal kurmak
ne garip bir duyguymuş
çok nadir olsa da seninle telefonda görüştük.
konuşmaların bana heyecan veriyordu

ne kadar tatlı bir sesin olduğunu bilemezsin.
sabahları uyandığımda
günaydın mesajları atardın
onları okumak o kadar keyifliydi ki...
çünkü
ucunda sen vardın
sen vardın
çünkü sen benim aşkımdın
keşke yanında yaşayabilseydim.
gelecekte güzel günler bekliyor ikimizi de.
buna emin ol.
canım acıyor bazen
nasıl acımasın ki?
seni bırakmak.
elimde olmadan da olsa bırakıverdim.
bir sonumuz yok.
yaratamıyorum.
çünkü ben senin küçük sevgilinim.
her zaman böyle kalacağım
bir gün seninle karşılaşacağım
sen beni unutmazsan tabii
o

[1] 2 >>