hiç birşey o güzel rüya kabusa dönmüştü çok sevme çok üzülürsün diyenler haklı olurken bana yazık olmuştu bir fırtınaya esir olmuş gidiyordum
önümü göremiyordum gecelerim uzadı gündüzlerim kısalmıştı canımın acıdığını o an hiseettim işte o zaman büyük bir hatadan döndüğümü anladım boşa geçen sadece vakit değildi kendimi bile unutmuştum ben ben değildim başka kimliğe bürünmüş başka bir insandım aynaya baktığımda 19 yaşında bir genç kızken yatağa yattığımda senelerin yükünü taşıyordum ben hayatın ilk defa bir darbesini aldım yere düştüm ve elini uzatan tek bir dostum ve tek bir ailem vardı gözyaşlarımı silen annemin elleriydi beni saatlerce dinleyen tek dostumdu beni mutlu etmeye çalışan ise tek bir kardeşim vardı ve gözlerimin içine bakarak benden umudu olan bir babam vardı unuttuklarımdı yanımda olan hergün gördüklerim ama unuttuklarımdı herşeyin yalan onların gerçek olduğunu anladım
o hergün gezdiğimiz doyasıya güldüğümüz dostlarım yoktu hayatımı verdiğim insan yoktu onlar bana duvar ördü ve ben o duvardan düştüm ve şimdi hayalimin ilkini gerçekleştirerek ben o duvarı yıkıyorum
gözümde gözyaşım kalmadı dilimde sözüm kalmadı unutmaya çalışmakda bir kaderdir mutlu olmak gibi hayatın başındayken ve ben unutuyorum sizi yalan dünyanın yalan insanlarını...
ne kadar gerçekse yaşananlar bir o kadarda yalan Ve ben her seferinde en baştan başladım... Yeniden bir sondayım ama bu kez yeniden başlayamayacak herkes gibide olamicak hiç bir zaman her zaman hiç kimse olacak
zaman aslında o kadar çabuk geçiyorki hayal kurmuyorum artık hayallerim gerçeğim oluyor zaman geçtikçe bin kenti yakacak güç kazanıyorum zor günlerimde tek olmayı başarıyorum her insan yalnızdır çünkü yalnızlık bizimde dünyamız o dünyanın içinde kaybolmamak önemli o dünyayıda yaşamayı başarmak gerekir
çocukluğumdan beri her zaman en büyük hayalim tiyatro oyuncusu olmak hayat rolümü oynamaktı gerçekleştirdim ama fazla uzun sürmedi herşey gibi onuda yarıda bırakmıştım bıraktığım gibide geri kendimi

<< 1 [2] 3 4 >>