değilim. Harbiden. İnanki Sarhoş değilim." İnanmadı galiba. Kim inanır. Her Kişi anlar; kim Sarhoş, kim Sarhoş değil. Sonra ben onun adını mırıldanıyorum "Gül.Gül. Ordamisin?" Sonra beni yakan bir söz söyledi (ama söyleyen o değil, Arkadaş’ıydı, ama sesi benziyorki, ben Gül sanıyorum) "Lan ne Gül’ü. Ben Gül değilim. Of. Hadi Bye Bye." Bu sefer Telefon benim surata 'çat' kapandı; oh Sarhos'a, cok güzel oldu. Sonra ben, Sarhoş Efendi Bey, uykuya daldım.

Tatil bitti. Okul'a geldik. Ana, Kız'ı gördüm. Yeşil kazak giymiş. Ben sevinçten bir yana. Çünkü Yeşil rengi çok seviyordum ben. Kız'ı gördüm, konuştum. Birşey diyecektim. Mecburdum. "Benimle gel, sana birşey söyliyeceğim. Çok önemli” dedim. Ve geldi benimle. Abooo. İçimde yine bir heyecan, titriyorum. Söyledim "Ya bak. Aradan bir ay geçti. Bu bir ay içinde, sana öyle bir bağlanmışımki, bir şey söyliyeceğim. Ama kızmak yok. Ben sana Aşık oldum. Herhalde sana Aşığım." Kız bana bakıyor. Şaşırmış. Galiba inanmak istemedi. "Ben seni seviyorum. Of. Çok şükür söyledim. Seni seviyorum işte." Sonra Kız'a sarıldım. Öyle bir sarılmışımkı. Kendimden geçtim. Sonra Kız bana baktı ve dediki "Ben öyle bir Kız değilim.” Yani, “İkide bir öpüşen, koynuma yatıran biri değilim." Abooo. Ben seni zaten koynuma yatırmak istemedimki. Nede öpmek istedim. Sadece seni sevdiğimi bilmeni istedim. Ama nerde. Kız başka birşey sandı. Galiba aklına o İftira geldi yine. Ah ulan İftira. Yaktın hem beni, hem sevdiğim Kız'ı. Neyse boşver dedim. İnşallah, birgün Kız’da beni sevdiğini söyler. Dua etmeye başladım. “Hadi yallah” dedim sonra. Otobüs geldi. Bindim Otobüs'e. Yallah eve doğru.

İki Hafta geçti. Kavga var, kavga. Yuuuh. Bide burnum kırıldı. Kanıyor yau. Kırıldı burnum. Tüüüh suratıma. Kavga kiminlemi? Gül'ün eski sevgilisiyle. Adam hazmedememiş, benim onunla gezmeme. Allah’ın Kürdü işte. Kazandı sonuçta. Kaybettim kavgayı. Kız'ı da mı kaybettim? Bilmiyorum. Birde Milliyetçi olacakmışım. Milliyetçi Adam kaybedermi? Neyse, yarın oldu. Gözüm

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 9 >>