yine sana birşey söyledi?” "Etrafındaki bütün Kişi’lere benim hakkımda kötü şeyler anlatmışsın. Birde berabermişiz. Niye yalan söylüyorsun?” “Ben kimseye senin hakkında kötü konuşmadım. Beraberiz bile demedim. Sonuç’ta hiç beraber olmamıştık. Ama bana çektirdiğin acıları anlattıysam, o doğrudur. Çünkü acıları ben çektim. Seni hep bekledim. Ama bir kere yanıma gelmedin. Ben yandım hergün. Ya sen? Sana birşey oldumu?” “Niye? Sana ümitmi verdim, acılar çektim diyorsun.” Off dedim. Bir kez daha yıkılmıştım. Sanki o an dilimi yutmuş gibiydim. Ama bir Kişi’yi daha unutmamıştım. Yanımda; Dost diye, Arkadaş diye hatta Kanka diye gezen bir Çakal’ın bakışlarını. Çünkü Kız’la benim kavgamı izliyordu. Ben ona baktıkça, anlıyordum; ondan başkası bu Yalan’ı uyduramazdı. Ama konuşmaz oldum. Ayakta duramaz oldum. Geçti, bitti. Bir daha hiç konuşmadık. Ve ben hep o günden sonra Sarhoş olmuştum. Bir Kız’ın uğruna. İçki bir yana, içki bir yana. Ve bitmiştim. Ölüme yaklaşmış gibiydim. Sonra bırakırm derken, Okul'da yine birşeye Şahit oldum. Sevdiğim Kız'ı kaybetmişim be. Nasıl biliyormusun? Yanımdaki, bir zamanların Çakal’ı, kendini Dost, Kanka, Arkadas gibi gösteren Kişi ile beraber olmuş. Çıkıyorlar. Hatta utanmadan öpüşüyorlar. Görmedimmi saniyorsunuz? Gördüm, gördüm. Okul’un altında, Araba Park etme yerleri vardı. Öğrenciler Araba ile gelirdi Okul’a. İndim aşağı. Baktım. Ve kendimi yaktım. Görmez olaydım. Sevişmeleri, sarılmaları ve gülüşmeleri. Sonra çekip gittim derken, kendimi aşağıda; kimsenin görmediği yerde yere attım. Ağladım. Sesli, gizli. Ama sesli değildi. Çok sessiz bir ağlayışdı. Ve o andan sonra, içime öyle bir İntikam alma duygusu doğduki. Yakacaktım onları. Her ikisini. Ama bıraktım.

Aradan baya aylar geçti. Kız'ı ve o Çakal'ı her zaman yan yana görürdüm. O Kız, onunla seve seve geziyordu. Bir zamanlar benimle gezdiği gibi. Ama onunla bir Aşk gibi. Benimle? Ben bir aptal gibi, onunla gezerdim. Hiç bilmezdim. Aslında aptal değildim. Bir İftira ile Yalan yüzünden,

<< 1 ... 5 6 [7] 8 9 >>