yıkılan bir İnsan’dım. Eski sevgilimi aramıştım, yakalamıştım. Sormuştum “Sana gerçekten tecavüz edecekmiydim? Söyle. Sadece doğru olanı söyle.” Sustu. İlk defa yine benim sinirli halimi gördü. Ve konuştu “Ben başkasından duydum. Bana başkası söyledi.” “Bana yalan söyleme. Bak yemin ederimki, seni burda parçalarım. Kimse beni tutamaz.” Sonra kavga etmeyi bıraktık. Ve Arkadaş’ı geldi. Sordu bana, “Ne oldu?” diye. Sonra anlattım olayı. Aklıma iyi fikir gelmişti. Kız’ı ve eski sevgilimi yüzleştirerek, doğru cevabı duymak istiyordum. Geldiler “Gamzenur. Sevil, sana benim ona tecavüz etmeye kalkşacağımımı söyledi? Ve sende Gül’e gittin söyledin. Doğru’mu? “Evet. Sevil söyledi bana.” “Hadi Sevil. Konuşsana. Bu seferde yalan söyliyecekmisin?” Bu sefer elime düşmüştü. Yalan söyleyemedi. “Tamam. Ben bir Yalan uydurdum. İftira attım. Şimdi rahatmısın?” Tabiki rahattım. Ama yüreği yaralı bir İnsandım artık. Ben bu İftira’nın arkasını bulana kadar; değer verdiğim Kişi’yi kabetmişim. Okul'un bitmesine bir hafta kalmıştı, ve o gün gelmişti. Kız'ın Abisinin Arkadaş’ını gördüm. Konuşmaya gittim, çünkü şimdi İntikam alma zamanı gelmişti. Hem Sevdığim Kız’dan, hemde o Çakal’dan "Ooo. Selam Aleyküm." "Aleyküm Selam" derken anlatmaya başladım. "Ya şu Oğlan varya. Onun Kız Kardeşi vardı. Onu ben çok seviyorum biliyormusun. Ama öyle olaylar olduki. Bitmiştim. İçime İntikam alma duygusu doğdu. Bir zamanlar, benimle gezerdi. En Mutlu İnsan gibiydim. O günler bitti. Şimdi ise, Çakal'in biri ile geziyor. Beraberler bilene. Vallahi, Abisi bilsin; benim onu sevdiğimi. Öldürmek isterse, seve seve öldürtürüm kendimi. Elimi kolumu kendim bağlarım. Benden duduğunuda söyleye bilirsin. Korkum sadece Allah’tan." derken, iş hal oldu. Anlattım işte. Bir gün sonra Abisinin haberi olmuş. Kız'ı sorgulamış, hatta parçalayacakmış. Sonra Çakal. Ona da bir yumruk, olmuş bir deli dumruk. Ben İntikam'ımı almıştım. Rahatlamıştım. Ama cektiğim acıları unutamamıştım. Unutmak da istememiştim. Unutamadım. Ne onu,

<< 1 ... 6 7 [8] 9 >>