Ama buda fazla surmedi 1 ay sure sonunda kendi dogum gunumde: seninle birdaha gorusmeyecegim.. dedim. Niye dedim diye dusunursunuz? Baktim bu boyle olmicak iki taraftada eziliyoruz kimse inadindan vazgecmiyor, olan benim adima oluyor: istenmeyen gelin.. Dayanamadim artik olsun birseyler istedim ve ya anneni de al istemeye gel yada bidaa hic gelme dedim. O gun gulduk konustuk oturduk sakin sakin vedalastik.. Aklima takilan ve merak eddigim sorulari sordum ona, oda bana tabiki. Hersey bir bir konustuk.. Guldukk sohbet ettik, guzel bi vedalasma oluyordu.. Beni evimin sokagina kadar birakti orda hellaleselim dedik son kez sarildik sIkI sIkI agladik.. Hakkimizi helal, Allaha emanet ettik birbirimizi. Nasil zor olmustu.. Zamanla benim babam duydu ailed ebilmeyen bi o kalmisti. Ve onun duydugundaki tepkiside: Onlara kiz verecegime kurban ederim kizi daha iyi, sozu oldu. Demekki annesi ni ikna etsek yine benim babami ikna etmek zorunda kalcakdik ayni zorluklari belki daha fazlasini yasiyacakdik. Bu bizim kaderimizmiydi?
Ve simdi ben kuzenimle eskisi gibi iyiyim oda arkadasiyla arakadaslikta son noktadalar. Hersey eskisi gibi ama bizim kalplerimiz agliyor.. En acisida bizden baska kimse bilmiyor.. Bazen karsilasiyoruz yolda. Halen ayni bakis o iftardaki bakis sanki aramizdaki o seyler gecmedide yeni baslicakmis gibi o bakiss..

ILK VE SON askim oldu o benim.. Hala cok seviyorr, sevdigim kadarda ozluyorum.. En kiymetlimdi..
Kim bilir bu yollari birdaha ayni hevesle yururmuyum??

<< 1 2 [3]