Maragli bir hadise...Oxumaga deyer..

Yaponiyada zelzeleden sonra xilasediciler genc bir qadının evine gire bilseler de qadının meyidini çıxara bilmirdiler.Çatların arasından meyidi görseler de dağıntıları temizleyib ora keçmek mümkün olmurdu. Onun qeribe duruşu vardı,sanki dizi üste allaha yalvarırmış kimi çökmüşdü, elinde de sanki nese tutmuşdu. Uçmuş ev qadının küreyini zedelemişdi.

Xilasedicilerin başçısı elini yarıqdan salıb qadının bedenine toxundu. O hele de ümid edirdi ki qadın belke sağdır. Amma buza dönmüş beden başqa fikir yaradırdı. Komanda qadının öldyünü görüb evi terk etdi, qonşu evdekileri xilas etmek lazım idi. Amma ne ise komandanın başçısını o eve teref çekirdi. O uzaqlaşa bilmedi, yeniden qayıtdı, dizi üste çöküb başını gücle yarıqdan içeri saldı, göz gezdirdi. Birden o heyecandan qışqırdı: Burda uşaq var!
Bütün komanda geri qayıtdı, qadının meyidinin etrafını temizledirler. Gördüklerini ifade etmeye heç kim söz tapmırdı. Qadın dizi üste çöküb qabağa eyilmişdi,onun altında ise odeyala bükülmüş 3-4 aylıq oğlan uşağı vardı. Bele görünürdü ki qadın uşağını xilas etmek üçün özünü qurban vermişdi. Ev uçanda o bedeni ile oğlunu qorumuşdu. Uşaq sakitce yatırdı. Hekim uşağa baxmaq üçün odeyalı açanda orda telefonun olduğunu gördü.Telefonun ekranında yazılmışdı: ”Eger sağ qalsan heç vaxt unutma, men seni sevirem”

Telefon elden ele keçdi. Oxuyan her kes ağlayırdı: Sağ qalsan heç vaxt unutma, men seni sevirem!

Anaların sevgisi bele olur...