Qısa, maraqlı ve ibretli bir hekaye. Oxuyub qiymet verin...

Bir gün kor bir kişi dilençilik edirmiş. Qarşısında papağı ve onun yanında üzerinde bu sözler yazılmış bir lövhe qoyur: «Men koram. Mene kömek edin.»
Hemin an onun yanından bir nefer keçir. Dayanan kor kişinin qarşısındakı papağın içine baxanda görür ki, orada çox az miqdarda pul var. Hemin şexs cibinden bir miqdar çıxarır ve onun papağına qoyur. Daha sonra kor kişiden icaze almadan onun qarşısındakı lövheni götürüb, ora başqa bir cümle yazdıqdan sonra onu yerine qoyub, yoluna davam edir. Bir müddet sonra kor kişi hiss edir ki, papağı yavaş-yavaş pulla dolmağa başlayır. Hiss edir ki, bu, lövhede yazılan yazı ile bağlıdır. Kor yoldan keçen bir neferi saxlayıb, ondan lövhede ne yazıldığını soruşur. Hemin adam ona yazılan bu sözleri oxuyur:
«Çox gözel bir bahar günüdür. Amma men onu göre bilmirem.»

Bezen işler istediyimiz kimi getmir. Bele olduqda sahib olduğumuz diger vasiteler ve ede bileceyimiz diger şeyler haqda düşünmeliyik.