belli etmedm nekadar kendi yıpratsamda hiçbi tepki vermeden konuşmaya başladm sadece ARKADAŞMIŞIZ gibi..uzunca bi süre geçti o kızdan ayrılmıştı artık bende olgunlaşmıştım anlayabiliyodu ve her fırsatta sölüyoduda. arkadaş gibi konuşma sürecinde ben kopmak istedikçe tam tersi bağlanmışım ona alışkanlıktan öte işlemiş içime.. 7/24 konuşurduk internetten çıkardık telefon açardık saatlerce 7 saat konuştuğmz geceleri bilirim telefonu kapatıp 2 dakika sonra msjlaştığımızı hala dün gibi hatırlıyorum :) oysaki ne güzel günlermiş ozamanlar mutsuzdum yanımda değil diye yanımda değilmiş belki ama benimmiş bana aitmiş.. şuanda aradan tam 3sene geçti 3 sene içersinde neler yaşamadıkki gene aldattı gene affettim mecburdum yapamıyordum onsuz. herşey ya herşey onu aklıma getiriyordu mesela şuan bile hala aklımda o var neyaptığını merk ediyorum deli gibi ama ulaşamıyorm..en küçük birşey çevrenizde görebilceğinz herşey hakkında konuşurdk oyzden tek kelime dahi onunla yaşadığım 3 seneyi gözmn önünden geçirirdii.. o anlayamadı onu gerçekten sevdiğimi sevebildiğimi. belki kiminz şuan diyorsnz görüşmeden aşk olmaz gelip geçicidir diye keşke öyle olsa burda yazamadığım sonsuza kadar hafızamdan çıkardığım okadar kötü anılar varki ona dair onlara rağmen her sefernde gururumu yıkarak onu deli gibi sevdiğimi ve seveceğimi söyledim çevremdeki arkadaşlarımından buyzden çok tepki aldım ama kim anlayabilirki niye böyle birşey yaptğımı ? yaşamayan hele hissetmeyen hiç anlayamaz çünkü , onu kaybetmek korkusu varya o korku insanı gerçekten bitiriyor. ben artık deliricek derecedeyim okadarını söylim gözümü kapattığımda hala yüzü aklıma geliyor hele aldattığı zaman kız yanındayken beni arayıp söylediği sözler.. :) o sözler hala kulağımda çınlıyor. ben astım ve sinir hastasıyım ikisinn nöbeti geldiğinde kurtulma ihtimalm çok düşük seviyede ve şuanda nerdeyse şizofren hastalarının kullandığı dozda antideprasn ilaçları kullanıyorum 3 kere ölümden döndüm, kolumda baş harfi var bileklerimde kollarımda

<< 1 [2] 3 4 >>