bilirsen yıkılacağını biliyorduk. kalbini sana veren bizede söz verdirmişti. söylemeyin ne olur diye.
hasret sus diye bağırdı doktora.
emrem diye ağlamaya başladı bağırarak.
emresi kalbini hiç düşünmeden hasretinin yaşaması için vermişti. iste canımı vereyim sevgilim derdi hep. ve vermişti sevgilisi için canını.
hasret ağlayarak koşmaya başladı. kalbi hızlandı.koşma diyor ama duramıyordu.kalp emrenin kalbiydi. koşmasını önlemek istiyor ama başaramıyordu.durduramadı hasretini. koşarak hep oturdukları sahile geldi.düşündü son kez hayallerini. ama hayaller paramparçaydı. bağırarak senin için yaşıyordum emrem.sen yoksan bende yokum bu dünyada dedi.ve bembeyaz gelinliği ile atladı suya.biraz sonra bir el uzandı. bu elin sıcaklığını tanıyordu. bu emresinin eliydi. gökyüzünden uzanmış hasretini tutmuştu ellerinden. önce gözgöze bakıştılar ve ikiside aynı anda ÖLÜMDE AYIRAMADI BİZİ SEVGİLİM dedi.


şimdiki zamanda her önüne gelene aşkım diyenlere gelsin.
aşk sizin ağzınıza yakışmayacak kadar alçak bir söz değil.aşk bizim aşkımız. aşk hasret ve emre demek. bir daha aşk kelimesini ağzınıza alıp ta bizim aşkımızı kirletmeyin.

<< 1 [2]