haqqını halal etsin...............


Kocadere kendine böyük bir sarğı yeri qurulur. Kimi Urfalı, kimi Bosniyalı, kimi Sivaslı, kimi Halepli çox sayda yaralılar getirilir. Bunlardan biri, Lapsekinin Beybaş kendindendir ve yarası olduqca ağırdır. Çetin nefes alıb vermekdedir. Alçalıb yükselen sinesine bir az daha tuta bilmek isteyiyle komandirinin paltarına yapışar. Nefes alıb vermesi getdikce çetinleşer amma, dene dene sözler töküler dodaqlarından.

"Ölme ehtimalım çox çox… Men bir kompas yazdım… Yoldaşıma çatdırın…" Tekrar derin derin nefes alıb, defelerle udqunar:

"Men… Men, kendlim Lapsekili İbrahim Onbaşıdan 1 Mecid borc aldım. Özünü göre bilmedim. Belke öle bilerem. Ölsem söyleyin, haqqını halal etsin…" "Sen maraqlanma övladım" deyer. Komandiri, qanıyla qırmızıya boyanmış alınının eliyle oxşayar. Ancaq az sonra komandirinin qollarında qan itkisinden şehid olar. Son nefesde bir defe daha: "Men ölsem söyleyin haqqını halal etsin."

Aradan çox zaman keçmez. Oraya davamlı yaralılar getirilir. Bunlardan çoxu daha sarğı yerine çatmadan şehid olur. Şehidlerin üzerinden çıxan eşyalar, leqebler komandire çatdırılır. İşde yene bir leqeb ve yanında bir kompas. Komandir gözyaşlarını daha silmeye fürset tapa bilmemişdir. Kompası açar, hıçqıraraq oxucu ve oxuduğu yere yıxılar qalar. Ellerini yüzüne bağlayar; ne titremelerine ne de gözyaşlarına manee ola bilmez.

Kompasdakı qeyd:

Men Beybaş kendinden yoldaşım Xelile 1 Mecid borc verdim. Özü meni göre bilmedi. Bir az sonra hücuma qalxacağıq. Belke men döne bilmem. Yoldaşıma söyleyin men haqqımı halal etdim"....................