aşkın acı yönleri

Onu okulların açıldığı gün ilk kez görmüştüm karşı sınıftaydı... onunla konuşabilmek için elimden gelen herşeyi yapıyordum, ama bir türlü başaramıyordum ve ona aşık olduğumu kimseye anlatamıyordum... aradan 2 hafta geçti 6 yıllık arkadaşımla çıktığını öğrendim o benim en yakın arkadaşımdı belki arkadaşımın sayesinde onunla konuşabilirdim bu benim için büyük bir şanstı... biliyorum hata ediyordum ama elimde değildi çok seviyordum.... ve arkadaşım ilk buluşmalarında benimde onunla gitmemi istedi benden, bende tabi neden olmasın falan dedim ilk buluşmalarına gittik.... bizi tanıştırdı belliydi ne arkadaşım onu seviyordu nede o arkadaşımı her buluşmalarında benide çağırıyolardı ve her buluşmalarında birbirimize dahada çok yakınlaşıyorduk... sonunda onlar ayrıldılar ee onlar ayrılınca bizim arkadaşlığımız bozulmadı tabikine okulda görüşüyorduk konuşuyoduk gün geçtikte benim sevgim artıyordu ve gün geçtikçe daha çok birlikte vakit geçiriyorduk artık tenefüslere beraber çıkıyorduk çıkışta eve beraber gidiyorduk.. okuldaki herkez bizim çıktığımızı düşünüyordu hatta gelip soranlar bile oluyordu ama böyle birşey yoktu... Bir gün onun en yakın arkadaşı bana ''ona karşı birşey hissediyormusun?'' dediğinde çok şaşırmıştım hiç birşey söyleyemedim şaşkınlığım biraz geçtikten sonra sadece ''hayır o benim arkadaşım'' diyebildim neden evet hissediyorum demedim diye günlerce düşündüm ve cevabını buldum '' belki şimdi sadece arkadaşız ama ben ''evet hissediyorum'' deseydim o arkadaşlığınıda kaybedicektim bunun sadece bunun korkusuyle ''evet'' diyememiştim günler öyle geçiyordu ama onda bir tuhaflık vardı sanki beni seviyordu dahada yakınlaşmak istiyordu gelip siz çıkıyormusunuz diye soranlara benim hayır dememe rağmen evet çıkıyoruz diyordu bende artık dayanamadım ve bizim apartmanda oturan bir arkadaşımadan benim onu sevdiğimi ona telefonla arayıp söylemesini rica ettim ve benim bu ricam üzerine arkadaşımda ona mesaj atmış ve şunları yazmış ''ben tuğbanın

[1] 2 3 >>