fakirliğin malubu aşık

öncelerisadece bir düşünce idi,zaman geçtikçe önü alınamaz bir sel gibi kopup geliyordu ;yüreğimden
ona bakabilmek için saatlerce bilgisayar ın başın da oturuyor o balkona çıktığında ise güneş soluyor sadece o kalıyordu ışıtan gözlerimi! okadar güzeldiki hiç birşey onu tasvir etmeye yetmezdi, yani kifayetsiz kalırdı.onau grebilmek için pencereyi ince ayarla ona çeviriyor ve kaçamak gözlerle bakmaya çalışıyordum her görebildiğimde kalbimde mutluluk yangınları ve aptalca bir tebessüm olurdu.sesi ise daha önce sanki yer yüzünde olmayan bir ses tonunda öylece huzur veren koca ormanları yakan kük bir ateşin eseri gibi beni yakan beni kaynar sulara sokan ve beni beni heycanlandıran birses.neyse bir iki üç derken kaçamak bakışlarartık belirgin bakıyorumlara dönmüş oda arada bakıp aşktan kör olmuş gözlerimin gördüğü kadar tebessüm ediyordu ^yada ben tebessüm ettiğini görmek istediğim için öyle görmek istiyor ve öyle görüyordum^
artık fırsatı kollamaya başlamıştım ona 'ben varım dünyada sende benim dünyamda ol'demek için, önce yolda denemek istedim şansımı tam yaklaştım konuşacağım aah kız arkadaşı çıka geldi hiçbirşey söyeymeden gitti neyse yine bir iki üç vs denemeden sonra mucizevi bir tevafukla bakkalda karşı karşıya duruyorduk zaman durmuştu sanki o an hiç bitmesin zaman öylece dursun istiyor bir yandanda hadi murat konuş diyordum içimden ama konuşamıyor sanki bu yetimi yitirmiştim ve o 'müsadenle ' demişti ben kalakalmış bir vaziyette duruyordum sonra o biraz daha yüksek ama o güzel edası ile 'geçebilirmiyim!' dedi alçak biraz titrek ve sessiz tonda 'tabi' dedim o gün benim için miladdı sanki o ve ben ilk defa sözlü diyalog kurmuştuk zaman geçiyor ve ben hala ona içimden geçenleri
söyleyememiştim yine korkak ama azda olsa cesaretli bakışlarımla bakıp ona aşkımıanlatmaya çabalıyordum yeterdi artık birşeyleryapıp ono duygularımı ulaştırmalıydım ve beyaz bir kağıda yüreğimi akıttım bütün gece, uyumadan doğruca bakkala gittim e akrabamındı

[1] 2 3 4 >>