artık söylenecek bir söz kalmamış

bundan 1 yıl önce bir chat kanalından biriyle tanıştım.sadece kısa konuşmalarla birbirimizi hep geçiştirdik ve tanışmamızdan bi kaç ay sonra telefonlarımızı verdik konuştukça ses tonlarından muhabbetten etkilendik bi ara resmen kanka gibi olcaktık sonra ben ilk ben dedim senden hoşlanıyorum die oda söledi ardından aylarca konuştuk telde daha doğru düzgün tanımadan ona bağlandığımı aşık olduğumu anladım ve bir arife günü sana çok ihtiyacım var dedi bulunduğu şehire davet etti beni aramızda 10saatlik bir yol vardı o başka bir şehirde işi gereği yanlızdı sevdiğim bi insan benden bişi istemişti hemde öyle masum bir ses tonuylaki hayır demek mümkün değildi tamam dedim ailemi arkadaşlarımı herkezi kandırıp bi gece sabaha karşı bindim otobüse yol boyunca acayip bir heyecan vardı hiç korkmadım ama tanımadığım birine gidiyordum ama korkmadım ne ilginçtirki otogara almaya geldi beni öle bi sarıldımki sanki yıllarca tanışıozmuş gibiydik ben mutluluk sarhoşuydum resmen göslerimi ondan alamıyordum hep gülümsüyor elini sımsıkı tutuyordum o gün kısa bi şehir turundan sonra evine gittik bana kendi elleriyle yemekler hazırladı yemek yedik müzik dinledik dans ettik geride bıraktığım insanları düşünemiodum sadece ona odaklanmıştım hem çok yakışıklı hem çok zeki hemde bi okadar romantikti kısacası bi kısı büyülemek onun işiydi sabaha kadar birlikteydik okadar masumduki herşey ve sabah olmuştu onun öpmesiyle uyandım muhteşem bi duygu.kahvaltı hazırlamış beraber yedik ve ayrılmamıza benim evime gitme zamanım gelmişti ikimizde çok mutluyduk ben ilkez bukadar çok sevdim böle bi delilik yaptım o ise yorgun kalbine benle huzur bulmuştu kopamadık otobüsüm geldi geri gidioduki son anda durdurduk ağlayarak ayrıldım ondan üzerime ondan aldığım switi giydim onun kokusu vardı bide benim dışımda otobüste olup halime acıyan yolcular.yolculuk bitti evimdeydim ama ondan okadar emindimki o benimde bende onun diordum kelebek misali uçuodum adeta onlar gibide kısa

[1] 2 >>