Bir adam, dostunun qapısına gelib, qapısını döyür.İ çeriden gelen ses:

-"Qapını döyen kimdir"- deye soruşur.

Adam:

-MENem, deye cavab veren kimi, dostu:

-"Get, indi vaxtı deyil, sonra gel deyir".

Adam qapıdan uzaqlaşır ve bir il dostunun hesretiyle yanıb alovlanar. Bir ilin sonunda dostunun qapısına tekrar gelir. Redd edilme qorxusuyla qapını döyür.

İçeriden gelen ses:

-"Kimdi"- deye soruşur.

Adam:

-SENem, deye cavab verir.

Dost, digerini içeri devet edir:

-"Madam ki MENsen, içeri gir. Ev dardı, iki adam sığmır", deyir.

Hansımızın SENem deye bileceyi, ruhunu birleşdire bileceyi bir dostu var? Hansımız MENini SEN etmeyi bacara bildi? Hemişe MENlerimizle davranırıq. Çox sevdiyimizi söylediyimiz halda SENem deye bilmirik sevdiyimize. Ya sevgimizde bir problem var ya da MENimizde. Eger sevdiyimizle SEN ola bilseydik, arada mesafeler olsa bele SENimiz hemişe yaxın olardı. Buna göre "gözden iraq olan könülden de iraq olar" sözü, SEN ola bilmeyen MENler üçün doğru ola biler. SEN olmağı bacara bilseydik maddi mesafelerin bir ehemiyyeti olmaz, gözümüzden iraqlıq, könülümüzdeki iraqlığa mane olardı.
"Gerçek eşq" de eslinde budur. SEN - MEN deyil, sevdiyimizle bir olmaq.