PEÇENYE OĞRUS(N)U


Bir gece, qadının biri aerodromda gözleyirdi. Teyyaresinin qalxmasına daha çox zaman vardı. Aerodromdakı dükandan bir kitab ve bir paket peçenye götürüb özüne oturacaq bir yer tapdı. Özünü kitabına qapdırmış olmasına baxmayaraq, yanında oturan adamın ola bildiyince cüretkar bir şekilde ararlarında dayanan paketden bir peçenye götürdüyünü ferq etdi; ne qeder görmemezlikden gelse de.
Bir terefden kitabını oxuyub peçenyesini yeyerken, bir terefden de gözü saatda idi. Peçenye oğrus(n)u peçenyeleri yavaş yeyerken, qadının qulağı da saat tik tak ses cixartmagindaydi; amma tiktaklar esebileşmesini yene de manee töretmirdi. Öz-özüne düşünürdü; Nezaketli bir insan olmasaydım, bu adamın gözünü göyerdirdim!
Her peçenyeye uzandığında, adam da elini uzadırdı. Sonunda paketde tek bir peçenye qalınca, Baxaq indi ne edecek? dedi öz-özüne.
Adam üzünden esebi bir gülümsemekle son peçenyeye uzandı ve peçenyeni ikiye böldü. Qadın peçenyeni adamın elinden bağlayar kimi götürdü ve, Aman Tanrım, ne cüretkar ve ne kobud adam; üstelik bir teşekkür bele etmir! deye düşündü.
Heyatında bu qeder esebileşdiyini xatırlamırdı. Teyyarenin qalxacağı anons edilince, derin bir nefes aldı ve rahatladı. Eşyalarını yığdı ve çıxış qapısına getdi. Peçenye oğrusuna dönüb baxmadı bele. Teyyareye mindi ve rahat kreslosuna oturdu. Daha sonra kitabını götürmek üzre çantasına uzandı. Birden gözleri teeccuble açıldı. Gözlerinin qarşısında bir paket peçenye dayanırdı! Çaresizlik içinde inledi; Bunlar menim peçenyelimse eger; o biriler de onun idi ve menimle her bir peçenyesini paylaşdı! Kederle, üzr istemek üçün çox gec qaldığını anladı.
Kobud ve cüretkar olan peçenye oğrus(n)u özü idi.