dostuna...Düşündüğü gibi olmadı,dostu şaşırmamıştı çünkü o zaten biliyordu içindeki yangını ve o kalbin kimin için attığını...Ona açılması gerektiğini gecikirse çok üzüleceğini söyledi eğer bunu karşısında yapamıyorsa bir kağıda yazıp vermeliydi ama birşekilde anlatmalıydı bunu.
Genç kız sonunda karar verdi,dostu haklıydı bir kağıda dökebilirdi sevgisini küçücük bir kağıda sığdırmaya çalışabilirdi ama bunu ona veremezdi,utanıyordu.Ona vermektense defterinin arasına koyacaktı onu göreceğinden emindi genç kız,ertesi gün sınav vardı ve elbet defterini de açacaktı böyle düşünmüştü genç kız.Düşündüğünü de yaptı özenle yazdığı kağıdı defterinin arasına bıraktı...
İçi içine sığmıyordu,belkide hayalleri gerçekleşecekti,kağıdı koyduktan hemen sonra dostunun yanında aldı soluğunu. Bütün gece boyunca ona anlattı,ertesi günün hayallerini kurmaya başladı,ve dostu onun ilk defa gözlerinin güldüğüne şahit olmuştu...
Ertesi gün erkenden gitti okula ve işte orda yaklaşıyordu sevdiği,geldi gülümsedi ve "Günaydın minik serçem,sınıfta görüşürüz..." dedi ve gitti... Minik serçem derdi hep yine öyle söyledi herzamanki gibi.
Kalbi kırıldı,hiçbirşey olmamış gibi nasıl davranabilirdi ki! DOSTU DA YOKTU YANINDA İHTİYACI VARDI AMA O YOKTU...Umutları tükendi o sevmiyordu ve gelip bunu açıklamadı bile artık kendinden de nefret ediyordu bu kız,bir sevgiyi bile haketmiyordu ve kimse ona değer vermiyordu.
İşte bu kız okulun altıncı katından attı kendini bir anda boşluğa bıraktı bedenini,onca insanın gözü önünde ve hiçbir sözü dinlemeden kendinden emin attı kendini ve bunu yaparken eminim ki hiç korkmamıştı bu genç kız.Sonsuzluğa uçtu.
Onun ölümü birçok insanı da üzdü tabii,başta ailesi olmak üzere,arkadaşları ve o genç...Bir tek dostu dediği tahmin edebiliyordu bu intiharın sebebini ama hiçkimseye söyleyemedi.
Genç çocuk o gün eve gitti,kafasında bir sürü soru vardı,minik serçesi yoktu artık.Genç sonunda gördü pembe bir kağıda özenle yazılmış minik serçesinin el yazısını...Elleri

<< 1 [2] 3 >>