ama olmadı neyse geldim istanbula ama bomboş bi hayatın beni bekledini hissederek içimde bundan sonra ne yapsam diyodum ama birdaha sevmemeye yemin etmiştim halada yeminimi bozmadım 3 yıl geçti evlendi gitti tabi beni aramaları devam etti bende seviyodum bişey diyemiyodum dedim ne zaman mutsuz olursan telefonunu bekliyorum aradı düğünden 2 gün sonra buluştuk tabi o anda ne o durdurabildi gözyaşlarını nede ben sarılarak ağladık biliyodum yaptığım günah ve ayıptı...anlattı nasıl olduğunu tabi onun bi suçu yoktu gerçekten oda aramızda kalsın ama herşeye rağmen yinede evlenmezdi beddua saydım o yuva sana mezar olsun dedim.. 3 ay sonra annesi vefat etti 1 çocuğu olacaktı fakat oda anne karnında öldü evlerinde hiç huzur olmadı ve beni arayıp ne olur beddunı geri çek hakkını helal et dedi ama asla hala köpek gibi seviyorum ama daha beter olsun ve şuanda boşanmış ama bidane oğlu var adı da kaan bizim çocuğumuzun ismi olacaktı ama nasip değilmiş işte şuanda telefonla görüşüyoruz bi sesini duysam yeter umuduyla ama yüzyüze görüşmeye cesaret edemiyorum en iyiside bu belki bundan sonra tekrar beraber olurduk herşeye rağmen kabulümdür ama ben onu artık aileme yakıştıramam babamın boynunu bükemem diye yüreğime taş basa basa olmaz diyorum çünkü herşey için ARTIK ÇOK GEÇ KALINMIŞ... o da bunun farkında

<< 1 [2]