cezalandırdılar.Aslında bu benim için ödülldü.sabah kalkıp kahvaltımı biranede yapıyor giderken işe üç beş fabrikaya götürüyordum.Gece işten çıkınca tekrar devam ediyordum, tam beş ay sürdü bu..
Artık içideki acıdan içmiyordum,kendi canımı alamıyordum en azından kanser filan olurumda ölürüm diye düşünüyordum.Fabrika tatildeyken adapazarına gitmekiçin yola çıktım.adapazarına yaklaştıgınmda tren inemedim trenden gidip sevdiğimi görmek geçti içimden.Sadece o güzel gözlerini görüp dönecektim geri.Geldim afyona okul vardı ogün okulun karsındaki caminin avlusunda bekledim akşama kadar sevdiğimi görme arzusuyla.Ama ümit ettiğim olmadı.Bileti yanlış aldığım için dönüşüm bir gün ertesine kaldı,bir pansiyona gittim..
Sevdiğimle aynı şehirde,aynı havayı ediyordum ama onun benim varlığımdan haberi blie yoktu.Sabah olunca boş boş dolaştım,hatişin çalıştıgı yerın karsısındakı pastaneye oturdum,senin geleceğini ümit ederek.Sonunda gördüm seni uzaktan kapanmıştın okadar yakışmıştıki sana fazla durmadın dükkandahemen çıktın bende arkandan birden kaybettim seni ilk defa olmuoyrdu bu...
Tekrar boş boş dolaşmaya başladım,akşam üstü hatişi aradım,şaşırmıştı,konuştuk gitmem gerektiğini böylesinin daha iyi olacagını söyledi,ama bilmiyordu içimdeki fırtınayı.Ayrıldım ordan,köşede beklemeye başladım az sonra oda çıktı.takip etmeye başladım ,böylece evi bulabilecektim,birden kaybettim koşturmaya başladım yakalayamadım, sonra bırıne amcanın adını söyleyerek evi sordum götüreyim seni dedi.Ne yapacağimı şaşırdım kapının önüne geldiğimizde içeri girdim mecburen kısa süre sonrada çıktım.Sonra siz aradınız hayatıın en zor anlarıydı bana söylediğin o sözler,ben sana daha çok yaklaşmak isterken seni benden istemeyerek daha fazla uzaklaştırmıştım.Çaresizce döndüm geri, o günler okadar zorduki insan anlatamaz rabbim kimseyede yaşatmasın...Çatıda içerken kaçkere atmayı düşündüm kendimi biliyormusunhep seni kazanacağım en azından göreceğim ümidiyle vazgeçmek zorunda kaldım.
Zordu gülüm o günler

<< 1 2 3 [4] 5 6 ... 13 >>