okadar zorduki seni haırlatan herşey beni uçuruma yaklaştırıyordu.Birgün iş yerine yeni biri başlamıştı muhabbet ederken nereli olduğunu sordum afyon dedi,çocuğu nasıl kaptığımı hatırlamıyorum arkadaşlar zor aldı elimden meğer benim dostlar söyletmiş çocoga..
Yine gelip seni görmek istiyordum ama cesaretim yoktu,dayanamadım birgün atladığım gibi hareme gittim,otobüsü beklerkenkız kulesinin karşısındaki büfeci bir cocukla muhabbete başladık sızıncaya kadar içtik bırakmadı beni.Her hareme gidişimde tuttu beni biliyomusun sayende çok arkadaşım oldu derdime ortak derdime derman olmaya çalıştılar ama benim dermanım sendin....
Bir gün tlf çaldı acıyla,arayan ismaildi bana senden vazgeçmemi söylüyordu ölmemi istese daha kolay olurdu.çağırdım onu beni senden ayıracağını düşündükçe cılgına döndüm,and ettim öldürecektim onu o akşam ama yanında hatişle gelince birşey yapamadım aramamı söyledi bana hatiş.sinnirle kırdım telefonu senin istanbulda olup olmadığını sordum yok dedi,ama senin varlığını hissedebiliyordum..
Ertesi gün arkadaşlarla dolaşırkenbirden çıktın karşıma,gözlerin bana öfkeyle bakıyordu ama ben içinden ufakta bir hayat öpücüğümü almıştım.cocuklar gibi şendim nasıl olmazdımki sevdiğim hayatımın tek anlamlı varlığını görmüştüm,duydumki sonra gözünden ameliyat için gelmişsin dünyam yıkıldı,ameliyet oldugun gün istanbulda nekadar hastane varsa aradım sana ulaşmak için bulamadım,hatişi aradım sonra iyi olduğunu söyledi içim rahatlamıştı...
Hayatım birazdaha yaşanır hale gelmişti,en azından seni görebiliyordum arada.haftalar aylar böyle geçip gidiyordu,yaşayamadığım seninle güzel günleri hayalini ilerde olur diye kendimi avutuyordum.arada geliyortdunistanbula.Anlayamadığım şu anbile ben hissedebiliyordumgeldiğini,bu hissettiğim ana mahallenin başında beklerdim sabahtan akşama kadar,hislerim heğ doğru çıkardı seni bi görürdüm,sanki dünyayı bana vermişler,geldi sevdiğim bırakmadı beni boynu bükük buralarda..Yine biyerlerden numaranı temin ederdim,konuşmaya

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 13 >>