acıların çocuğu

TAMAMEN GERÇEK HAYATTAN ALINTI BİR AŞK ÖYKÜSÜNÜ OKURKEN ÇOK ÜZÜLECEKSİNİZ
ACILARIN ÇOCUĞU
Sizin için ne derece önemi var bunu bilmiyorum ama bu satırları yazarken gözümden damlalar akıyor klavye üzerine.Erkekler ağlamaz lafı bana göre değil.Ağlamaktan hiç utanmadım,çünkü arkadaşımın duyguları,acıları onu boğduğunu görürken ben hep ağladım,yine ağlayacağım…
Sizleri tanımıyorum ama sizlerle paylaşmak istiyorum.Lütfen bu satırlara bir seven olarak sahip çıkın ve lütfen bu satırları yazılı satırlar olarak geçmeyin…
Selçuk feci bir aşk hastalığın pençesinde kıvranıyordu.Yaralı kalbi artık bu dünyaya daha fazla dayanmamaya başlamıştı.
Yurtta yine yalnızdı odasında,gözü yaşlı boynu bükük Evindarsız nasıl yaşayacağını düşünüyordu.Gözlerini kapadı bu 8 kişilik pansiyon yurdu odasında,gözyaşı dökmekten bıkmıştı…Yinede engel olamıyordu pınar gibi çağlayan gözyaşlarına.
Evindar geldi aklına gururlu ama onun sevgilisi…Selçuk her gün aynı şeyleri düşünüyor,anıları bir film şeridi gibi gözünün önünden geçiyordu.
Selçuk bu dünyada tek şey istiyordu:o da Evindarın azıcık sevgisi…Ama olmamıştı işte dünyalar kadar olan sevgilerin arasına Evindarın gururluğu.Selçuğun ise çenesini tutamaması(çene düşüklüğü)girmişti.Kızlarda gurur öyle bir şey ki her şeyin öncesinden gelir hele hele Evindarda…
Ayrılıklarından bu yana beş bitmeyen,çile dolu ay geçmişti.Her günü zehir her gün hüsran…Ama Selçuk sevgisini hep yüreğinde taşımış,kalbini kimseye paylaşmamıştı.Sevdiği düşündü işte o an.Acaba neler yapmıştı bu kadar ay boyunca…
Gözlerinden bir damla yaş daha damladı,kurumuş ellerine.Ellerine baktı,bir zamanlar ellerinin ellerini tuttuğunu hayal edip,her gün saatlerce ellerini seyrediyordu.
Birden aklına Evindarı araması geldi ve telefonu arayıp evindarı aradı:Selçuğun kalbi öyle bir çırpıyordu ki…Ama ne olsun Evindarın bu sözü Selçuğu şoke etmişti.’Beni aramayı utanmıyorsun’.Selçuğun dünyası yıkılmıştı.Hep bu sözü duyduğunda kalbine bir ok daha saplanıyordu,kalbi

[1] 2 3 >>