mertin adını bile bilmiyordum ögrenmemiştim henüz.sonra artık arkadaşlarıma falan göstermeye başladım merti kantinde falan görüyordum otuturken uzaktan uzaga oturuşu sessiz o anlamlı kibar ve nazik kimseyi aşşalamadan küçümsemeden konuşmasını kahkaha atarak diger gülmeyişini diger erkekler gibi rahatlıgını istedigini yaparım havasını taşımıyordu gerilerek oturmuyordu sandalyeye gülümseyişleri sakin ve kibardı sakalıyla oynardı herhangi biriyle konuşurken yada dinlerken sigarıyı tutusu herkesten farklıydı sag elinde baş parmagındaki yüzügünü hiç çıkarttıgını görmedim ve hiç bişeyi abrtı degildi işte aşık oluyordum kişiligini bile bilmeden aşık oluyordum belkide etkileniyordum ama büyüytordu iştee..sonra neyseki hep oturarak gördügüm çoçugu yürerken gördüm o kaşı gözü düzgün çoçugun hiç bir eksigi yokmuydu diye düşünüyordum hep ama aksıyarak yürüyordu...bunu gördüm ama bu bana imkansız olmaz die bi düşünce katmadı onu tanımıyordum ama onunla bir ömür geçirebilecegimi düşünüyordum isterse ölünceye kadar ayagı öyle olsun gözlerim görmüş kalbim atmıştı onu gördügümde küçüçük bir kusur için mi vazgececektim hayır zaten hiçbir zaman böle şelere önem veren biri olmadım benim içinde bir önem taşımıyordu böyle olması...çevremde bir çok kişi saçmaladıgımı düşünüyordu bu kadar güzel bir kız ken okuldaki diger erkeklerinde dikkatini çekecegim bir kız oldugumdan bahsedip beni caydırmaya çalışan daha iyilerine layık oldugunu düşünen bir çok insan vardı çevremde ama aşktı bunun adı dışının görünüşün kusurların önemi yoktu benim için tek vazgeçilecek kişiligiydi onuda henüz tanımıyordum ozaman hala sevmek için sebebim vardı...
biraz zaman sonra benim amca kızı yani diger kuzende bizim okulda aynı sene kazandık çoçukluk arkadaşım okullarımız sınıflarımız bile hiç ayrı olmadı kuzenle neyse ona bahsettim ve sordum tanıyormusun motorlu züpbe tipli bi cocuk var bizim bölümde diye sordum ona tanımazmıyım tanıyorum seni sordu gecenlerde bana dedi benim gözlerim parlamıştır herhalde

<< 1 [2] 3 4 ... 15 >>